YAŞAM- AK
Zamanın bir yerlerinde bir bahar akşamından sesleniyorum.., belki yarına belki düne ama en çokta kendime. Bu ne anı, ne hikaye , ne de masal.  Yalnızca bu şimdiki ruh halim.  Buruk  hissediyorum, hüzün doluyum . Nedenlere önem  yüklemek yerine ben  bu halimi bile  aslında ne kadar  çok  sevdiğimi kendime zaman ayırdığımda  anlıyorum.. Adi her ne ise bu ruh  halimin işte ben bu halimi seviyorum..  Istedigim  şeyleri  yapıp sonucunu  görüyorum.  Çaba sarfettigim her durumun olumlu ve olumsuz yanlarını bulup onları sorgulamayi seviyorum.  .  hatalarımızin sonuçlarının  baska insanlara   ne kadar zarar verdigini araştırıyorum.  Kendimizi anlamak kolay geliyor .  Insanlari    anlamak zor., karmakarışık  .   Bugün anladığın tanıdığın insan yarın farklı bir hal alabiliyorken,  bugün kendine yakın bulduğun  insanların yarın  bambaşka kişiliklerinin ortaya çıktığını görünce kendini sorguluyorsun " bu benim tanidıgım  kişi mi?" Evet o . Ya sen bukadar aptal mısın?  Adına ne denir bilmem ama ben iyi niyetten  doğan saflik  diyorum.    Oysaki bazen kendimiz de  birilerinin hayatlarini zorlaştırip tanıyamamışım  dedirtebiliyoruz....    Zaman malesef çok  acımasız.  Ve çok  yanıltıcı.   Peki önemli olan ne . ? Iyi insan olabilmek mi.   Iyi insan kalabilmek  mi.   ?  Bence de her ikisi..  Ben  güzel insanlar tanıyorum  mesela  iyi insanlar.  Hani bir söz var  ya onlar o güzel  atlara binip  gittiler  die. Hayr  bazıları  varki  hala içimizde ler.  Içlerinde merhamet dolu olan.  Yaşamda doğruluktan başka gayesi olmayan iyi niyeti hiç  eksik olamayan insanlar la iç içe yaşıyoruz bence. .  Onlara rastlamak ise gönül ile eş değer.       Bizler ne kadar iyi ve doğru isek o insanlara  daha yakınız.  Bu hal bilmezler için ne yi ifade ediyorki demi. Onlar her zaman beyazın içindeki siyah gibi bir yerlerden çıkıp  hayatımızı  zorlaştırmaya,  bizleri mutsuz etmeye  devam edeceklerdir.  Oysaki insan  insana huzur vermeli  . Öyle insanlar olmalıki hayatımızda varlıklarıyla bir tat bir nefes kaynağı olmalı.  Yokluklarinda ise  nefes darlığı..                 Ben yalnızım  benim kimseye ihtiyacim  yok diyen bana göre koca bir yanılgı içindedirler.  Doğumdan itibaren bizim bir çok  duygu ya ihtiyacımız var. , ve bu duyguları  bize yaşatan  insanlarada.  Bizim anneye , babaya  , kardeşe,  evlada , eşe,  arkadaşa,  komşuya, akrabaya vs.  her zaman ihtiyacımız  vardır.  Yalnız istesekte olamayız..  O yüzden önümüzdeki uzun yada kısa o yolda  sevdiklerimize sımsıkı  sarılmaktan başka çaremiz yok.   Bizim geçmişten ziyade geleceğe  bu gelecekte yanibasimizdaki  güzel  insalara ihtiyacımız var.  Bu birine yaslanmak  onun sırtına yük bindirmek değil ,gerçekten yaşamak için birbirimize ihtiyacımiz  var.  Bir kuru dal gül  vermezken ,  o dalın  yanındaki başka bir dal gül vermesine vesile olabilir. Dikenleri olsa bile birlikte güzeldir güller. .    Önemini  yitirmedigimiz her günümüzde sevdiklerinizin yani başınızda olmasi  dilegimle..