Henüz iki yaşlarındaydı komşu
çocuğu adı edaydı beni gördüğü zamanlar abla diye başlardı konuşmaya benimde torunlar yanımda olmayınca onu torunum gibi görüyordum
benden başkasına geçip çıkmazdı annesi bazan boynuma sarılır hıçkırarak ağlardı ablam bana hep iyilik yapiyorsun bana sahip çıkıyorsun diyordu eşi bir yıl önce nedenini bilmediğim bir suçtan ceza evine girmişti ve herkes kadın hakkında dedikodu yapıyor korkudan dışarıya çıkamıyordu tanışmamız ise çok enterasan olmuştu ben ameliyatlı olmuş evimde yatarken hemen alt dairede bağrışmalar oluyordu hergün dayanılacak gibi değildi yerimden doğrulup alt kata indim zili çaldım gayet zarif bir okadar güzel ve hüzünlü mahcup gözlerle yüzüme baktı buyrun dedi bende seslerinin bana geldiğini hasta olduğumu söyledim özür diledi ve içeriye davet etti şimdi değil kızım biraz iyileşeyim gelirim dedim fakat günler geciyor sesler durmuyordu tekrar indim bu kez davetine içabet etmiştim ve sordum bu seslerin bağrışmaların sebebini ağlayarak anlattı eşinin ceza evinde olduğunu kayınvalidesinin kötü davrandığını söyledi böyle giderse ayrılırım diyordu ve günler geçtikçe kendi kızım gibi görüyor nasihatler veriyordum garibim eşinemi yansın çocuğu babasız kalmış onamı yansın çevrenin dedikodusuna kayınvalidesinin dil şiddetine maruz kaldığınamı yansın taki birgün kayınvalidesi ağzına geleni söyleyene dek benim önümde artık dayanamamış veryansın etmiştim bu kız senin namusun koruyup kollayacağına sen neler yapiyorsun diyordum o gün eşyalarını toplayıp gitti kız ise çocuğu kucağında hıçkırıklara boğulmuş ağlıyordu ve günler geçtikçe bana bağlanmış kimseyle doğru dürüst görüşmez olmuştu ağzında hep bir dua vardı bana karşı derken eşi üç Ay sonra tahliye olmuştu 10 ay ceza evinde kalmış şartlı tahliyeyle bırakılmıştı eşini çok seviyordu fakat eşi piskopat ruhlu bir insandı bu kez dayak faslı başlamıştı garibin eşi evden gidince beraber oturuyor konuşuyor ve teselli ediyordum o ne kadar ayrılacak desede her evde böyle kavgalar olur deyip sakinleştiriyordum bu kez eşiyle konuşmaya kara vermiştim ve konuştum annesin yaptıklarını kadın cazın zorda kaldığını ve bütün olanları anlattım eşi bana karşı saygılıydı laf dinliyordu fakat birkaç gün sonra unutuyor yine yapıyordu çocukları korkar olmuştu babadan mübarek ramazanın ilk günüydü kadını çok fena dövdü ben gidip kızarım diyesese çıkmıyordu ve iki gün öncesi çocuğa bayramlık alalım dedim çarşıya indik çocuğu kucağıma aldim bir ayakkabı mağazasının önünde durduk komşuma beklemesini söyledim çocuğu alıp mağazaya girdim mağaza sahibi tandıktı hoş beşten sonra çocuğa bir ayakkabı lazım olduğunu söyledim
penbe üzeri parlayan ayakkabı aldık ve çocuk öyle mahzundudu dükkan sahibiyle ben ağlamaya başlamıştık neyse dükkandan çıktık kıyafet aldık tekrar ayakkabı aldık ve ben komşu çocuğunu alıp onun bayramlıklarını aldık öylesine
mutluydu ve ben çok duygulanmıştım komşu çocuğuna Ayakabıları giymiş abla cici abi cici diyerek o gülen gözleri hem beni hem mağaza sahibini duygulanırmış gözlerimiz dolu dolu olmuştu komşu çocuğunun sevinci bize yetmişti