SCHADE

Rahmetli abim, küçük olan abim rahmetli anneme çok düşkündü.de çok haylazdı karnesinde yedi sekiz zayıfla geldiğinde korkudan eve girmez bahçemizin kuytu bir köşesinde yatarmış. Sene sonunda bütün derslerinden güzel notlar alır bir üst sınıfa geçerdi...

Ben orta kısımdayken abicim de lisedeydi ikimizin de almanca dersine Hamiyet hoca gelir beni çok takdir ettiğnden abime: bak o senden küçük ama daha başarılı dermiş Ben utanırdım, abim üzüldü diye ben de üzülürdüm.

Aynı okulda olan iki öğretmenin sürtüşmelerinden dolayı abim istikbali daha parlak olacakken onların kavgası yüzünden liseyi bitiremedi ve sanat okuluna gitti.
Yani iyi ki de gitmiş; çok becerikli kendisini sevdiren dürüst, şeytan tüyü olan biriydi..

Canım abim haylazlığı ise evden sabah çıkıp gece yarısı dönmesi,motor tutkusu; ve kayak için dağlara gitmesiydik ki ayağını sakatlandırması falan. Annemi, bir anne olarak üzen üzen ama ne kadar masumca şeyler. Ama annem korkardı.

Bir gece eve eve uzun süre gelmeyince rahmetli annem korkup yollara düşüp abisini alıp birlikte abimi sinemadan eve getirmeleri...Şimdi düşünüyorum da şimdinin gençleriyle o zamanların gençleri ne kadar farklı. Şimdi sonsuz hürriyet var

Bu yazıyı yazmamın nedeni balkonda güneşleniyordum, saçlarımı savuran hafif de bir rüzgar vardı
Annemi düşündüm, üzerinde biten otları... Ve dedim ki: annecim üzerindeki bu otlar çoban çantası mı,peygamber çiçeği mi? Yoksa hayatın gerçeği mi? ANNELER GÜNÜN KUTLU OLSUN ANNEM

Yeğenlerim ve eşleri geldi aklıma: büyük abimin gelini küçük abime( bizde ve bir çok Anadolu kentinde adettir. Gelin bohçası vermek) bir gelin bohçası vermiş abimin hayatında bilmediği, görmediği bir şey. Ne kadar, ne kadar duygulanmıştı rahmetli

Bana gösterdi bohçayı, yüzündeki gülümsemeyi unutamıyorum titiz bir insandı...Gelinimiz kayın biraderine anaç bir duyguyla bir hediye veriyor ki çok anlamlı bir armağan. Yani annemi hatırlayıp yüreği sızlamıştı ağlamaklı olmuştu .Zaten annem vefat ettiğinde evde değildi bu yüzden çok üzgündü; kendisine kahrediyordu annemin yokluğuna dayanamayıp Almanya’ya gitti. Kısmeti de oradaymış. Şimdi ondan hatıra tek bir oğlu var Barbaros yeğenim ama maalesef Türkçe bilmiyor.

Tabii bu arada abim almancayı iyi öğrenebilmek için Türk ailelerinden uzak yerlerde oturdu. Almanca’sını fevkalade ilerletti.
Ben de biri konuşunca biraz açılıyorum ama dil çabuk unutuluyor, uzun cümleler kuramıyorum

Sadece diyorum ki;

SCHADE

Yüksel Nimet Apel

9.Mayıs.2020.Cumartesi.BODRUM