Adamın birinin babadan kalma bir bahçesi varmış, babası ölmeden orayı üzüm bağı yapmış
bağın her yerine asma fideleri dikmiş babası ona hep şöyle dermiş zamanı geldiğinde bu üzüm bağı bir hazine kadar değerli olacak oğlu babasının ne demek istediğini anlıyor gözleri parlıyordu.Zaman içinde baba ölüp üzüm bağı oğluna kaldığında onun da iki oğlu
olduğundan o da çocuklarına; bakın çocuklar babam ölmeden bu bağda bir hazine olduğunu
söylerdi ben bulamadım ama eminimki siz bu hazineyi bulacaksınız demiş.Oğullar hemen hazinenin bağın neresinde olduğunu sormuşlar, baba bende bilmiyorum nerede olduğunu ama bağda olduğu kesin dermiş.Nihayet adam da ömrünü tamamlamış son anlarını yaşarken oğullarından bu bağdaki hazineyi bulacağınıza inanıyorum diyerek evlatlarıyla vedalaşıp
rahmete kavuşmuştur.Babalarının bahsettiği bağdaki hazineyi bulmak için üzüm bağının
her tarafını çapayla kazmışlar toprağı altüst etmişler, fakat hiçbirşey bulamamışlar.O yıl
asma ağaçları yani üzümler öyle çok ürün vermişler ki umduklarının on katı para kazanmışlar
Ertesi yıl yine aynı tarzda üzüm bağına iyi bakmışlar ki üzüm bağındaki üzümlerin dalları salkımları taşıyamayacak kadar meyve vermiş o yıl yine çok iyi para kazanmışlar maddi
durumları çok iyi hale gelmiş ve büyük oğul kardeşini alarak babasının mezarını ziyaret etmiş ve dua ettikten sonra;”sağol baba bağdaki hazineyi bulduk sayende rahat ediyoruz” demişler.