Dünya üzerinde bir çok yıkım, bir çok korku ateşesi içinde, kendi kaderine mahkum edilen, toplu mezar tüccarları ve onların değnekçileri...

Asıl sorun bunlara dur diyecek, akımın henüz kendi içinde bir olgunluğa ulaşmsmasıdır. Bir başka deyişle, fikir alışverişlerinde, kendi doğrularından asla taviz vermek istememeleri buna en büyük etkendir. Sürekli ben merkezli teslimiyetçi, bir çaba içerisine giren toplumun ileri gelenleri, çözüm yerine doğaçlama yöntemi ile konuyu amacından saptırmaktadır. Dolayısıyla olaylar, kişiler, kahramanlar, birer hayal ürünü olmanın ötesine geçememektedir. Düşsel kuramların, zafiyet gösterisi, yanılgı paylarındaki izdüşümleri gözlenmektedir.

Zaman içinde bir çok sorunu, ezberine alan topluluk, kendini ispata çalışırcasına, yapmış olduğu atılımlarda, nedense başarısız olmuştur. Düzen içinde kendine düzen laftası ile yargı direktörlüğüne soyunanlar, ileri ki zamanlarda suçlu arama psikosu ile karşımıza çıkmaktadırlar.

Gerek insan, gerekse değer hipnozlarında, ileri derecede renk körlüğüne yol açabilecek, korku nöbetlerinin arkasında, zamana karşı oynanan başıboşluğun ta kendisidir.

Firari akılların, kalbe vurulan prangaların, dilbaz şakşakçıların, bir oyunu olsa gerek, modernize edilmiş, robotik toplum görselleri...