“Sen, kötülüğü en güzel bir tutumla sav. Biz onların yakıştırmakta oldukları şeyi çok iyi bilmekteyiz.” (Mü’minûn 96)
“Ve de ki: Rabbim! Şeytanların kışkırtmalarından sana sığınırım! Onların yanımda bulunmalarından da sana sığınırım, Rabbim!” (Mü’minûn 97-98)

Bu yüce ayet-i kerimeler bize İslam’ın evrensel ‘ahlak’ prensiplerinden birini daha öğretmektedir. Peygamberimiz Hazreti Muhammed (sav) ve onun seçkin ashabı bu güzel ahlakın temsilcileriydi. İslam’ın bir bahar mevsimi gibi ışıklı ve sıcak ruhuyla kısa sürede dört bir yöne yayılıp temas ettiği kültürleri etkilemesi müminlerin bu, ‘iyilik ahlakî yasası’na bağlı bir hayat yaşamaları sayesinde mümkün olmuştur.

Peygamberimiz Hz. Muhammed (sav), Rabbimizin emri gereği, ‘ahsenus seyyie / kötülüğü karşı iyilik’ ilkesine sıkı sıkıya bağlı bir hayat yaşamış, Kuran ahlakını duygu, düşünce, tutum ve davranışlarında bir örnek olarak göstermiştir.

Muamelat yahut tebliğ de, İslam’ın en mühim ilkelerinden biri, niyet ve eylemde ‘iyilik’ üzere hareket etmektir. İyilik, kişiyi başarıya götürecektir. İyilik, kalp kazanmanın en emin yoludur. Ayette geçen ‘ahsen /iyilik’ emrinin, Rabbimizin her işimizde ilk söz olarak söylememizi istediği, ‘Bismillahirrahmanirrahim’e aidiyeti vardır; Rahman ve Rahim olan Allah’ın adıyla işe veya söze başlamak, sevgi, barış ve güvenlik üzere hareket etmek olduğundan neticesi de, inşallah daima hayır olacaktır.

97 ve 98. ayetler iyiliğin önündeki maddî ve manevî engelleri de ortaya koymaktadır. Bunlar, insanlar veya manevi şeytanlardır ki, iyilik yerine insana kötülüğü tavsiye eder yahut fısıldarlar.

Sonuç: Muamelat yahut tebliğ de esas prensip kötülüğe iyilikle karşılık vermektir. İslam’da ne zarar vermek ne de zarara karşılık zarar vermek vardır. Kötülüklerle muhatap olunduğunda onu defetmek hususunda en hafif yol seçilir ki bu iyiliği tercih etmek anlamı taşır. Bu bağlamda incelendiğinde görülür ki İslam hukuku mutlak bir adalet ve iyilik hukukudur.

M.Talat Uzunyaylalı