Ey Müslüman İçme Artık Şu Zıkkımı

Sigaranın gerçekten insanı öldürdüğünü bilmediğim yıllarda birkaç sene bende içitim .
Gençtik ya delikanlılığı paketi çoraba koyarak sigara içmek zannediyorduk.Onu oradan çıkarmanın bile bir başkaydı havası:kimse uyarmadı .Yavrum bu içilecek bir şey değil diye .
Babamın haberi olana kadar .Sanırım lise bire gittiğim yıldı .Evde misafirlere verilmek için saklanan paketlerden aşırmış içmiştim kardeşim içerken gördü .Babam eve gelince söyledi .Babamın bana karşı oradaki tavrını hep taktirle karşıladım kızıp bağırmadı dövmedi.Belki kızıp bağırsaydı dövseydi ben halâ sigara içiyor olabilirdim.Gayet anlayışlı bir şekilde yaklaştı ve dedi ki iç oğlum şimdi biraz benim cebime zarar verirsin kendi sağlığına daha çok zarar verirsin gelecekte de hem kendi sağlığına hem de kendi cebine zarar verirsin dedi.
Ondan sonra ben düşündüm gerçekten ne veriyordu bana sigara ne faydası vardı zararı neydi .Bir süre kafayı yorduktan sonra hiçbir faydasının olmadığını anlamamak için aptal olmak gerekir.Aksine yenilenin içilenin tadı kalmıyor.sabahları ağızda bir pas tadı oluyor sanki paslı demir yalamışsınız gibi bir his .Diğer taraftan elbiseleriniz üzeriniz başınız daha da kötüsü ağzınız çok berbat bir şekilde kokuyor.İnsanlarla konuşurken sizden tiksinip kaçtıklarını hissediyorsunuz ve bunun hassas bir insanı rahatsız etmemesi düşünülemez.
Bir de Müslüman temiz olması gerekirken üzerinin kötü kokmasını çevresindekileri rahatsız etmesini anlamak mümkün değil.Bütün bunları düşündükten sonra sigarayı kesinlikle bırakmaya karar verdim.Ama üniversiteyi kazanıp büyük şehre gidince üniversiteli olmanın havasından mı yoksa yolculuklarda içenlerden daha az rahtsız olma düşüncesinden mi arada yine içmeye başladım. Bu arada teyzemin eşi Rahmetli Veli Dayımın tiryakiliğinden nasiplenişimi atladım. Birinci sigaraları vardı o zamanlarda filtresiz kilo, kilo alır pencereye yığardı kartonun birisi bilemediniz bir hafta giderdi.Tabi hem kendisi hem de ben zehirlenirdim.Bir ara evdeki o ağır kokudan rahatsız olduğum için de sigara içtim.Zaten lise birden sonra da başka eve çıktım ben. Fakülte yıllarında içtiğimden bahsediyordum.Bir yıl daha ara, ara içtim.Ta ki Veli Dayımın akciğer kanseri teşhisiyle Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesine gelip daha sonra tedavinin yeterli olmayıp vefat ettiğini öğrenene kadar.İşte o zaman sigaranın öldürücülüğünü insanın büyük bir düşman olduğunu anladım .Oysa Veli Dayım çok ta yaşlı değildi.Belki çocuklarının evlenmeyenlerini evlendirecek doğan torunlarını görüp sevecekti .Emekliliği yakındı ama emekli bile olamamıştı.Öğrenince tarifi imkansız bir acı duydum çünkü lise yıllarımın büyük bir kısmında beraber kalmıştık.Asıl bana ağır gelen insan nasıl kendi eliyle kendisini öldürebildiğini anlayamamak oldu.
İşte şimdi sigarayı insanların elinde görünce hep Veli Dayımın ölüm haberini aldığım gün aklıma geliyor ve üzülüyorum:O ellerdeki sigara gözüme zehirli bir şırınga gibi görünüyor.
Ama insan alışıp da kendini bir alışkanlığın pençesine kaptırdığı zaman yakasını o alışkanlıktan kurtarmak pekte kolay olmuyor.Tek yapılması gereken farkında olmak ve gerekirse destek alıp o illetten kurtulmak.

Celal ÜNAL
7Temuz 2012