3
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
802
Okunma

İçimizdeki çocuk yaralı ,tıpkı aşktan acı nasip yiyen diğer yaralı çocuklar gibi.Hep bir tarafımız eksik,kırık boynu bükük...
Değmesinler diye o çocuğa hepimiz ayrı maskeler taşıyoruz. Kimimiz kepenk kapatıp kendi yalnızlığımızda boğuluyoruz, kimimiz içimizdeki o yaralı çocukla yüzleşmekten korkup kalabalık aşklar arasında kayboluyoruz... Gülücüklerimizin ardına sığındığımız maskelerimizle en güzel mutluymuş rolümüzü oynuyoruz aynı yerden bir daha vurmasınlar diye o yaralı çocuğu...
Ama an oluyo saklandığı yerden çıkıyor kırık yanımız, tükeniyor yaşama isteğimiz,neden yasıyoruz ki diye sorgularken anlamsızlık hakim oluyor yaşantımızda...Korkularımız engel oluyor yeniden başlamak,yeniden sevebilmek için....Ve korkaklığımızın bedelini sevgisizlikle ödüyoruz...
Yeniden başlamak lazım, sevmeyi silbaştan öğrenmek gerek,gitmeye alışık yüreğimize usulcana fısıldayıp "korkma kal" demek gerek....
Yeni bir aşk lazım eski yaraları ıyıleştirecek,yüreğimizin gülümsemesini dudaklarımıza yerleştirecek.
Ve bunun içinde usulca içimizdeki çoçuğa "korkma korktukca
büyümeyeceksin,iyileşmiyeceksin, hadi şimdi büyüme zamanı" deyip cesaretle aşka yürümek lazım aşk bizden tekrar gitmeden...
NEVİN AKTEKİN GÜLFIRAT