Geçmiyordu akşam saatleri, uyku da tutmuyordu beni. İçimde ki bu sinir bu sıkıntıyı paylaşıp rahatlamanın peşindeydim ve o telaş içerisinde düşünüp taşınıyordum ama yapacaklarım o kadar sınırlıydı ki, hem ne yapabilirdim ki..
Aklıma ilk önce o geldi. Hemen ardından, yok olmaz, o asla olmaz..Ondan kurtulmanın çarelerini arıyorken kendi ellerimle bu çareleri yok edemem, yok olmaz deyip hemen bu düşünceden vaz geçtim.
.. Ondan kurtulmuş muydum acaba?
Okadar ağar sözlerden sonra beni bir daha arar sorar mıydı…,Hiçbir fikrim yoktu.
Ona olan inancımın tamamını kaybetmiş onu hatırlamak bile istemiyordum.
Onu hatırladıkça midem bulanıyordu artık. Onun hakkında aklımda yığınla soru kalmış, pek çoğuna yanıt allamıştım ..O gerçekte nasıl biriydi? Tanık olduklarıma bakılırsa o tam bir yalancıydı, hatta insanın aklına daha başka ne geliyorsa ondandı’’. Şimdi düşünüyorum da ona nasıl o kadar güvenmiştim?. Ona hak etmediği değeri nasıl Vermiştim?. Bana ta başından beri yalan söylediğini biliyordum ama gene de ona inanmak istiyordum, çünkü erkeklere karşı olan bu güvensizliğimi onunla aşmak istiyordum bekli de...
İlk başlarda ben ondan gerçekten de çok etkilenmiştim ve isteseydi bunu bana karşı kullanabilirdi ama kullanmadı. Bunu neden yapmadı onu da bilemiyorum.
Benimle daha yakından tanışmak bir yerde oturup bir şeyler içmek istediğini söyledi ve çok da ısrarcı oldu bu konuda.. Uzun uğraşlar sonucu beni ikna etmiş, nerde oturacağımıza karar vermiş, haftanın bir gününü ayarlamış anlaşmıştık.. ’’gelmedi’, Bir bahane uydurup buluşmayı erteledi.
Daha sonra utanmadan arayıp beni Avrupa yakasına çağırıyordu. Bu durum beni şüphelendirdi ve bende o buluşmaya gitmedim. Ona nerde, hangi semtte oturduğumu, iş yerimin nerde olduğunu da söylemedim. Cep Telefonum yoktu, ona, İş yerinin telimi değil de, ev telini vermiştim. Çünkü ev telini her zaman iptal ettirebilirdim ama iş telini iptal ettirmek kolay olmazdı. Hem iş yerinin telini hangi gerekçeyle iptal ettirecektim?. İyi ki cep yoktu ben de, olsaydı vermezdim her halde…,Ev telini benden başkası kullanmıyordu, ona bu yüzden ev telini vermiştim bu durum her ne kadar da hoşuna gitmese de bunu yapmıştım... Değişik yollardan değişik isim altında bana hala mesajlar yollamaya devam ediyordu ve ben onu tanımıyorum zannediyordu. Zaten ondan başkası da öyle abuk sabık, çocukça şeyler yazamazdı.
İçimden bir ses arayacak dedi, çünkü ona sabah ki bir mesajımda, sen çocuksun ve çocukça hareketler yapıyorsun diye yazmıştım. Başkasıymış ya, ben de aklıma ne geldiyse yazdım fırsat bu fırsat diyerek.
Bana, seni canlı yakalamalıyım diye yazıyordu. Sanki ben bir hayvanım o da avcı beni yakalayıp sonra da kesip bir güzel afiyetle yiyecekmiş gibi kudurmuştu.Neden? Ona öyle yazmakla onu aşağılamışım güya…
Buna gücün yetmez diye yazmıştım ama sonra da pişman oldum, ya gerçekten beni bulursa diye düşünüp korktum.
.Bulursa bana zarar verir miydi acaba? Onun normal biri olduğuna inanmıyordum artık. Bu yüzden ona karşı hep iyimser, hep olumlu ve onu kırmamaya çalışıyordum... Açıkçası ondan biraz korkuyordum ama bunu ona hiç belli etmiyordum...Günçe....Gündüz Yavuz...