KEDİ HİKÂYELERİ-7

KARAMEL İNŞAATTA AMELELİK YAPIYOR

Dün akşam evde Karamelle karşılıklı oturuyorduk, Karamelde surat bir karış. Ne olduğunu sormak zorunda kaldım.
‘’ Bu halin ne Karamel? Suratın bir karış. Karadeniz de gemilerin mi battı?’’
Karşıma geçti elini beline koyarak,
‘’ Sen ne ruhsuz adamsın ya? Kendini düşünmekten başka bir şey yapmıyorsun?’’
‘’ İşim var Karamel, derdin ne onu söyle?’’
‘’ Dinle öyleyse, her akşam değişik, değişik yemekler yiyorsun. Bir de bana bak, hep aynı mama. Aylardır aynı şeyi yemekten gına geldi.’’
‘’ Bak Karamelciğim, elimden gelen budur. Sana
yanında turşu ile kuru fasulye yedirecek halim yok.’’
‘’ Beni iyi dinle Tuğrul Efendi, ben de üç, dört çeşit mama istiyorum.’’
‘’Çok mu istiyorsun?’’
‘’ Evet, alacak mısın? Şimdiden ağzımın suyu akmaya başladı.’’
‘’ Güzel, yarından itibaren bir işe başlıyorsun, kazandığın para ile istediğin kadar mama alabilirsin. Hadi sana iyi geceler.’’
Sabah kalktık, Karamel sokağa ben işe. Bir şey oldu eve gitmem icap etti. Evin bulunduğu sokağa girdiğimde, gördüğüm şeyin karşısında, gözlerim faltaşı gibi açıldı. Bizim evin yanındaki inşaatta Karamel üçüncü kata çimento taşıyor. Söylene, söylene dükkâna döndüm.
Akşam eve döndüğümde, gördüğüm manzara hiçte iç açıcı değildi. Benim kedi bozuntusu, televizyonun karşısına oturmuş paralarını sayıyordu. içinden bir beşlik çekip bana uzattı,
‘’ Al utanma kendine bir şeyler alırsın?’’
Mama tabağının yanında üç çeşit mama duruyor. Yani sizin anlayacağınız, dünden beri bizim Karamelin havasından geçilmiyor.
11. 01. 2020/ Cuma
Tuğrul Ahmet Pekel