SEVMEYİ BİLMELİYİZ!

“Duânın büyülü gücüne inanan her insan, yalandan uzak, her yönüyle gerçekçi olur.” Hiçbir sözünü çiğnemeden taşır yarınlara. Hayata kendini kenetler, gönül yorgunluğundan sıyrılıp, sevdiği tüm değerlere sonsuza kadar kucak açar!

“Gönüller ilâhi sevgilerle birbirini severken, doğruyu, yanlış gibi görmeden,” aşkını hiç usanmadan cesurca fısıldamalı! Özlemler kat kat artarken, şu kısacık ömürde, insanlar sevdiklerini hiç üzmemeli! Hasrete gebe yarınlarla, bir yudum sevginin şerbetini içerek, hayata sımsıkı tutunabilmeli!

“İlahî bir güç olan, ebeveyn sevgisini, ruhların terk etmesine asla izin verilmemeli!”

Yalnızlıklarıyla gecelere mahkum kalmış, yarınlarına vefa borcu bırakmış, “aşk iksiri içmiş ruhlar,” can bağından koparılmamalı!

Gürleyen gökyüzünün karalığında, yeni doğan günün aydınlık sabahında, “kimi mutlu, kimi de mutsuz insanlar” hor görülmemeli!

Yürekten gelen gözyaşları, “dirhem dirhem bir kemanın ucuna sancılar bırakırken,” inançlarımızla duâ ederek, hiç tanımadığımız insanlara iyilik yapıp denizlere atmayı ve insanları “ayırım yapmadan” sevmeyi bilmeliyiz!

Mehmet Öksüz