Usta anlatıyor;
"İlkokulu sekiz senede bitirdim. Derslere baktığım yoktu.
Yaz aylarında tamircilerin yanında çalışıyordum.
Tamirciliğe hevesliydim. Okul bittiğinde çıraktım.
İlçeye gittim tamircilerin yanında çalışmaya başladım
İki üç sene içinde usta olmuştum. Askerlik dönüşü
kendim dükkan kiraladım. Kısa zamanda tutundum.
Bir sonbahar günü hafta sonu ava çıktım. İki avcıyla
karşılaştım. Yorgunlardı. Biraz konuşunca acıkmış
olduklarını anladım. Azığımdan ikram ettim.Birisi ilçede
X bankası müdürüymüş. Kendimi tanıttım.
Aramızda bir dostluk muhabbeti oluştu.
" Bir isteğim olursa..vs.demişti. Fırsatı kaçırır mıydım.
Birkaç gün sonra kredi için gittim. Kredi aldım. krediyle
tamirci dükkanı aldım tezgahımı geliştirdim. İşim bayağı
iyi gidiyordu.
Kredi taksit günü geldi müdüre gittim işlerim yeni yeni
düzeliyor dedim. İlk taksidi ikinciyle öderim dedim. ikinci
aksidi de aynı şekilde ertelettim. Derken iş çığırından çıktı.
İcra takibini başlattı. Genel müdürlüğe gittim. Takibi durdurdum.
Müdür dükkana geldi ricada bulundu. Önümüzdeki hafta dedim
Belki on hafta geçti. Müdür tayinini isteyip gitti.
Yeni müdür geldi. Ona da yeni kredi verirsen durumum düzelir
borçlarımı öderim dedim.Eski borcu keserek kalan kısmı aldım.
Onunla da bu yerleri aldım.Bir dönüm yer aldıysam iki dönüm yer
çevirdim... Gel zaman git zaman kredinin biriken faizi için ve
imar affı çıktı.
Kalan borcu faizsiz ödedim. Fazladan -hazineden - çevirdiğim yer bana
kalmış oldu:"
dedi.
"İnanmadığımızı" söyledik.
"Haklısınız. Zaten kuzu kuzu dinleyici görmüşken hayalimdekileri ve
aklıma gelenleri anlattım da anlattım. Bakın ne güzel vakit geçti" dedi
Anlattıklarından hangisi doğruydu anlamadık.
"Şamar yiye yiye şamar atmasını bellemişsin" dedik.
Birlikte güldük!