2
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
472
Okunma
Bir zaman ben sana gelmiştim efendim Kapına, yoluna diz kırmıştım. İster bir dilenci, ister bir seyyah, ister bir yolcu olarak ben.
Ve sen edanla, edebinle bir hancı misali açmıştın gönül kapılarını.
Nerden bilebilirdik ki rüyaymış, hülyaymış. Kalbimiz kanmış.. Bize çok görmüşlerdi vuslatı!
Ben seni yitirmiştim efendim.. Oysa kendimi de yitirmekmiş aslında sonradan anladığım. Yıllarca ve on yıllarca acımasız, biteviye ve duygusuz bir çöl olan hayatta bir Mecnun misali dönüp dolaşıp aramak yazılmış o gün kaderime.
Şimdi ne demeli?
Ben sana geç kaldım efendim...
Cevap Yaz