Bir zaman geliyor kaybetmekten de korkmaz oluyor insan.. Nice uğraşlar verip yanında tutmak istediğin insanların önce seni harcamaları kalbini yaralerken,bir taraftan da büyütüyor büyümeyi inatla reddeten çocuk tarafını...
Ne kadarda tuhaf onlar için verdiğin mücadelenin fazlasının seni yüreğinin tamda ortasından vurması...
Bu yüzden "Bende varım" diyemedigin, kendini unuttuğun sürece bir hayalet olmaya mahkum kalıyorsun bu hayatta...
O kişinin cebindeki demirbaş hükmünde yaşıyorsun,sııranı beklemeye mahkum ve hep orda duran...

Vazgeçmeyi de bilmek lazım,kendinden vere vere kendine bir şeyler kalmadığını anlayıp kimliksizler sınıfına ait olmadan önce....Aynaya baktığında gördüğün suretin sadece acıdanmı ibaret..O zaman daha fazla geç kalmadan sarilmalisin sevmelisin kendini ve yeniden inşa etme gücünü bulmalısın kendinde Yaradandan gelen manevi şifayla.. Çünkü en çok insanın kendine ve Yaradana var ihtiyacı bu dünyada..

" Herşey geçer gider" ve "Herşey degişir"
Bunu sakın unutma..Sevgiyle aralanan pencereni hiç bir zaman kapatma...Bir rüzgar eser pecerenin önünde havan degişir mis gibi çiçek kokularıyla...Hadi çay demledim benden olsun yudumla mis gibi çayını keyfine bak.

Unutma sen "Bitti demeden bitmez" hayat oyunu...Bu oyundan sen galip çıkacaksın ..
Yeterki sen buna tüm kalbinle inan....

Sana inanmiyanlarinda cani cehenneme...!

Nevin Aktekin Gülfırat