Bu gün nefes almanın ne kadar acı olduğunu bir kere daha anladim
Göğüs kafesime sığmayan kalbimin durma çabalarına şahit oldum
Yastık altında kanayan hasret anılarına inat
Kemremsi bir tadı olsada hayat güzel diyen dilim sessiz yorgun bedenim katazsiz ve ellerim bileklerimden kırıktı
Gidişinin ertesi kesilmişti nefesim
Aradan zaman geçtikçe seni soranlarım azalsa da yüreğim için için sana ağlıyordu bazen kafasını çeviriyor bazen ise hıçkıra hıçkıra
Şiirleri kefenliyordu bir bir ellerine hasret ellerim oysa ben çok şiirin katili bir çok şiirimi kefensiz gommustum sarı sayfalara onlarda yerini almıştı tozlu kirli pis raflarda
Azap gecelerim
Sen kırıklarım ahlarım vahlarim
Derinden bir nefes çekip saçlarımı toplayıp yüzümü rüzgara döndüğüm o günden beri her yağmur okşuyordu sen gibi saçlarımı dokunuyordu hasretle yuzumun her bir karesine dudağımda dudağının serinliği biliyormusun sevgilim ben hiç rüzgarlarla dans etmedim ki bıçak ağzı acılarıma inat Yine demliyordum çayımı tavşan kanı ve sallanan sandalyeme oturup hayatin çetelesini tutuyordum meğer ne cok sen biriktirmisim bir insan bir insanı bu kadar çok sever mi diyenlere inat çoktan da çok sevmiştim
Kefensiz kalsada şiirlerim