Dünyada her işin yolunda gitse Yaşam güllük gülistanlık olsa Mutlu olur musun? Acı dokunmazsa tenine Yahut kalbine Doktor olup da tedavi edecek derdin olmazsa İki günde solar Heyecanını yitirir İşe yaramazın biriyim dersin… Eğer konuşacak biri kalmamışsa Dünya hayallerin yok olmuşsa Ümidin emeklilik olupta yaşlılıkla ömrün sınanmışsa Meşgalen de kalmamışsa Haydi bende öleyim dersin ve İntihar etmeyi istersin… Oysa iman eden kalp Kabe’ye varır, Allah’ın evinde derviş olur Taparsa bir Allah’a Duydukça ezan Durdukça salaha Vadesinin orada dolmasını diler Dünya haberlerini dinlemez orada Dünya gözüyle değerlendirenler Derler ki sen orada girmişsin komaya! Hani dedikodu etmese Her lafına gıybet iftira eklemese Ne olurdu işlemeseydi de suçta Depresyondan başka nesi oldu ikramiye Ne elde var ne de avuçta Uçtu gitti ömür İntihar etmesine etmedi de Etmiş gibi olamadı mı Allah aşkına? O kadar lakırdının içinde kelepçesi alışkanlık Gözlerine sürme sürmek yerine sarmadı mı etrafına karanlık Attığı kaldırımlarda çöpler Zehiriyle vurmadı mı sonradan coplar Bir tarafı deniz bir tarafı arabalardan gelen egzoz dumanı Yürüdükçe öksürük Yürek hoplamadı mı? Sırf konuşmak adına boş lakırdı Sırf sağlıklı olmak için yürürken zehirlemedi mi dumandan kalıntı! Her taklit davranışı nereden alıntı Kucağına oturmuş gibi Ebu Cehil’in Yahut firavun yahut Nemrut’un elindeki aynasından yansıyan Yaşlandın artık diyen delili Oynatmıyor mu sefili işte geçti eline zulmettiğin eşinin tokmağı eline verdi sarmak için yün yumağı Üstüne giydirdi kazağını… Hani maçoydun Astığın astık kestiğin kestikti Kaybettin o günlerin dimağında kalan masalını Giden Kabe’de bundan müstesna dönerken dönüyor başı, sanki yakarcasına güneş Dondururcasına geceleri ay Hissetmiyor Etmiyorda şikayet Aşkla yaşıyor hala Heyecanı yerdeki mermerine dokunurken oluyor afiyet… Ya gidecek paran yoksa Değil mi hayal et… düşün şu dünyada ne gerçek Her hesap mat oluyor Yaşanır gibi görünen aslında yok gözünün önünde var dediğin ölçek ama hayal etmeyi unutmuşsan Ne diyebilirim ki başka Simurg olma Ulaşamazsın Kaf dağının arkasına sen ölmelisin artık dostum. Saffet Kuramaz |