Hayvanın hayvanla dövüştürülmesini boğuşturulmasını
kimilere sever keyif alır; kimileri sevmez acı duyar.
Ben acı duyanlardanım. Her yörenin başat hayvanı
farklı olduğundan bizim oralarda ’(Sivas ve yöresi)
Koç vuruşması vuruşturulması, boğa kapıştırılması
köpek boğuşması boğuşturulması sıkça görücenlerdir
Özellikle köpek boğuşması boğuşturulmasının cinayete
varan acı sonları olduğu da ne yazık ki yaşanmış
gerçeklerimizdendir.
Okuyacakların çoğu bunları görmüş yaşamış en
azından duymuştur.
Peki eşek boğuşmavsını bileniniz göreniniz duyanınız var mı.
Sanmam. Olsa da benim gibi köy kökenli yolun yarısını geçmiş
delikanlılardır.
Evet eşek , bayağı bildiğimiz eşek boğuşmaları merakla
heyacanla izlenenlerdir. Zamanıanda öyleydi tabii
İkiye ayrılır boz eşek taraftarlarıyla kara eşek taraftarları
tezahüratta bulunur amigoları taraftarları coşturur
" Ha boz eşeğim ha bozom..."
" Ha kara eşeğim ha karam göreyim sini,,,"
Hayvanlar bir birlerini hırpalar yaralarken
biz taraftarlar hala büyük haz ve keyifle
alkışlarla kendi eşeğimize övgüler yağdırırız.
Bahise girildiği ortaya 70 lik konduğu olduğu da
olmuştur kendi köyümde...
Ya işte böyle.
Başka eğlencesi olmayan kırsal insanı böylece kendine
bir eğlence hem de ne eğlence sirk gösterilerini
aratmayan nefes kesen eğlence.
Yani insanoğlu eğlence, eğlenme gülme acıma vs.duyguları
yanında aslında kendi egosunu tatmin isteğidir dürtüsüdür
bu duygunun bu isteğin altında yatan
Başkasının başka canlının acısından haz duyma ilkel duygusudur.
Bana bunu anımsattı daha bir kaç yıl önce köyümde izlemiş
olduğum bir eşek boğuşması.


Not:
Ama her şeye değin yine de izlenmeye değerdi.
Bir kameramamın olmadığına çok üzülmüştüm.
Bu da benim Ego’m İşte.