Biliyor musun sevgili?
Seni sevmekle başladı bu film. Aslında hayatımın filmine yetişememiştim. Kapatmıştı bütün perdesini. Hayatın bütün renkleri canlılığını yitirmiş, soluklaşmıştı. Ya da sen çalmıştın hepsini. Umut terk etmişti beni. Ama şimdi sen geldin, gelirken benden hayatımdan ne çaldıysan yanında getirdin. Sadece saydıklarımı da değil hayatıma dâhil olmayan sevdayı, tutkuyu, aşkı ve de özlemi de getirdin. Bu getirdiklerin bir yandan korkutuyor beni, ama bir yandan küçücük masum bir çocuklar gibi havalara uçuyorum sevinçten. Ya bir göz alımı geldiysen, ya bir anda kaybolup gideceksen, ya aniden kayarsa avuçlarımda getirdiklerin. Ya da sevdiğim sen bir anda getirdiklerinin hepsini alıp gidersen? Bunlar beni delicesine korkutuyor olsa da seviyorum seni.
Ne varsa yaşanılası ne varsa sunulası ben seninle yaşamak, seninle tanımlamak ve seninle sunmak istiyorum. Bu kadar anlamı sensiz bir araya getiremem ki zaten. Mutluluk denen şeyin en güzel kesitini yaşıyorum sevdam. Yüreğim sessiz ama çığlık çığlığa aşk nağmeleri fısıldıyor. Sadece sana sesleniyor sana haykırıyor zaten bir tek sen duyuyorsun. Tüm sesler sana sesleniyor, tüm yollar ve de tüm koşullar sende başlıyor ve sende bitiyor. Varsayımlarla başlıyorum sana ama o varsayımlarım hep sende gerçekleşiyor.
Bu nasıl bir atmosferdir ömrüm? Etrafımda ne kadar olumsuz şey varsa nasıl oluyor da senin atmosferinde olumlu hale dönüyor? Tüm zamanlar seninle dolmalıydı be sevgili. Sen tüm zamanlarda olsaydın sevgiyi gösterirdin. Böylelikle ne savaşlar, ne ölümler nede çatışmalar olurdu. Sen olsaydın tüm zamanlarda sevdiğim umudun ne kadar güzel olduğunu gösterirdin insanlara. Dünyanın nefret kadar olumsuz biç düşünceyle değil de sevgi ile donatılması gerektiğini gösterirdin. Yani sevdiğim dünyanın aslında yaşanılası yer olduğunu gösterir, anlatırdın.

...İPEK KALKAN...