Bazen ben hayal miyim diyorum
Aynadaki mi gerçek acaba?

En köşeli mobilyalar gibi duruyor düşüncelerim
Düşünmediklerimse ne çok
Kirk bilmem kacinci sayfasinda soluk alıyorum elimdeki romanin
Sahte diyorum bütün yüzler sahte
Yine de yaşamak mecburi istikamet
Ne de olsa oğlum var
Oğlum ve ben
Seni seviyorum diyorum defalarca
Öpücüklere boğuyor beni minnak elleriyle yüzümü okşarken
Iyi ki varsın diyorum
Uykumdan bir cimdikle uyanmış gibi
Zarif bir broş gibi yakamda sorumluluklarım
Evden okula okuldan eve
Öğrencilerim de iyi ki varlar
Umut ışığı gibi göğümde göz kırpan yıldız onlar
Seviyorum sizi canlar

Köşeli benim düşüncelerim
Sürekli bir yerimi incitiyorum en çok da kalbimi
Her harf batıyor sol yaşıma
Başım zonk zonk
Gerçeğe öyle uzaktım ki hâlâ yoldayim arama uğruna
Kimi arıyorsun derseler diye korkuyorum
Kendimi
Kaybetmişim hükümsüzdür diye ilan da vermedim
Hesap soran olursa ben hayalim
Ta ki gün batıncaya dek

Kek yaktım oğluma
Biraz ben biraz fırın üfledi ondan bu kadar fazla
Üzümlü kek
Çok seviyor minnakım
Thomson dan kalma atom modeli işte

Yine gece oldu ve zamanı israf etmek gibi geliyor uyumak
Daha çok oku daha çok yaz
Daha çok ara daha çok kaz
Daha çok yara daha çok saz
Daha çok doku daha çok va’z

Bir müddet nefesimi tutmalıyım
Iyi geceler oğlum
-iyi geceler anne-