2
Yorum
6
Beğeni
0,0
Puan
629
Okunma
insan tapındığı bir şeyin
kendisine tapınana taptığını görünce
tepetaklak oluyor o tapınak
içindeki putları kırıyor sonra
tapınağı talan ediyor yanılmışlık hissi
peşinden ateşe veriyorsun yanılgıyı
çünkü yenilmişlik hissiyle birlikte küle dönsün diye
bütün bunların sonunda tanrıdan özür diliyorsun
nafile bir duayla
cebinden düşen misketleri kaybetmek bir yana
kutsal bir oyuncağı kırmanın mahcubiyeti
ve tapınaktan kalma dımdızlak şövalye edasıyla
yer altına iniyorsun
sığınak aramak gibi bu
rüzgardan
ateşten ve beraberinde gelecek her şeyden kaçış öyküsü
kendini kapadığın inzivada zaman algısını kaybediyorsun
karanlığın duvarını yıkıyorsun sonra
tanrı unutmuş olmalı diyerek çıkıyorsun ışığa
ve sonra..
Şiirin sahibi
Cevap Yaz