(Kasvetli bir öğleden sonraydı..
Birden ortalık aydınlandı..
Güneş öyle yavaş yavaş değil birden bire kendini
gösterdi ve her yanı kırmızıdan sarıya, sarıdan
hızla beyaza dönüşen ışıklarla boyamaya başladı..
Kuşlar, sanki hemen omuz başlarında uçuyormuş gibiydi..
Duygularım yönü belli olmayan sert bir rüzgara çarpıyordu..
Binlerce ıslık sesi birden yükseliyordu..
Tren hareket etmek üzereydi..Pencere kenarından
el sallarken mistik bir hikayeni anımsamıştım..
Herşeyi devrimci bir deneyime dönüştürme becerisi
Nadja’nın trajik hikayesine dönüşüyordu yazık ki..
Suçlu ölüler dünyasında bir fotoğraf olarak kalmanın
hüznüne batıp çıkıyorduk..

Bazılarına göre hayat sanattır, bazıları ise
hayatı sanata dönüştürür)..

.....

’’Sensizliğimin üçüncü gecesi ve seni çok özlüyorum..
Sesini özledim..Kokunu özledim..
Şimdi ne yapıyorsun, kime anlatıyorsun gün içinde
yaşadıklarını bunları düşünüyorum..
Bu gece düşlerime girer misin..Ve bu sabah
gözlerimi açtığımda başucumda olur musun’’
23.05. (..)



...’’Yağmur yağıyor/ yoksun/
toprağın kokusu bıçak yarası gibi keskin/
yürek yarası gibi derin/
Şimdi sen yoksun ya/ yağmur durmaz bu şehirde’’..
12/ 08.(..)


Mavi bir uçurtmadan girmiştim yörüngene..
Kuşların kanatlarına bir sevda kondurup aysız ve
yıldızsız bir gecede düştüm uzağına..
Yağmurdan önce geçtim gökkuşağının altından..
En çok düşlerimde yendim korkularımı..
Nehirlerden ırmaklara aktım..Sonra bütün çiçeklerin
isimlerini ezberledim..Taç yapraklı kolyeler yaptım..
Göresin, sevesin diye..



Nefesimi nefesimle buluşturmuş bir gizemin
içinde gibiyim..
Dışardan bakıldığında Cumertesigüncesi’ne giriş,
gelişme, sonuç, bir kompozisyon gibiyim..
Düşüncenin kesiştiği yerdeyim belki de, kim bilir..




Devrik cümleler toplardım arka bahçeden..
Kise kimseye ’Ömrümün baharı’ demezdi..
Alfabesi hala çözülememiş bir imgeydin içimde..
Çekip gidebilmenin müziğindeki notalar olsakta;
Biz ikimiz tarihe düşen yalnızlığı örtmek için verilmiş
İki isimiz..İki uyumlu isim..



Giderken, sekizinci peronda gözlerin gözlerime
peri masalları anlatıyordu..Sen, gidebilmenin bütün
hünerlerini deniyordun..
Herşeyin baştan sona bir çelişkiler yumağı olduğunu
bildiğinden susarak konuşuyordun benimle..
Gülümseyişinde, sarılışında ağır bir hüznü taşıyordun..
Öperek yapılan vedalar haksız ’gitmelerdir’
bunu biliyor muydun?..

Bir çiçeğin tomurcuklandığını görmek duygusundaydık..
Ve gelinciklerin rüzgarla dalgalandığını ve
güzelliğini yaşamın..



Unutuluş çağındayız;
Yaşam, giderek fire veriyor..Ne kadar göğe yakın
durursak o kadar iyi..
Sessizce, yüreğimizden dokunalım bir birimize..

Sevginize, size verilmiş olanlara, zevklerinize
sahip çıkmak, bunları göğsünüzü gere gere dile
getirip yaşamaktır; başka hiçbir şeyden mahrum
kalmamak için saklayarak, hesaplar yaparak,
herkesi birbirine karşı, herşeyi kendinize uygun
kullanarak, tek bir şeyi yitirmeyi göze almadan, uygun
zamanı kollayarak, ve yaptıklarınızı zekanızın ürünü
sayıp şımararak devam etmek yolunuza; adınızı,
benliğinizi parlatsa da ruhunuzu karartır..

Bilmelisin ki bu son sözlerimdir, çünkü zaman
bir uzama dönüştükçe ’beklemek’ yerine
anılar anılar ise geriye kırık bir tebessüm bırakır..
Ve asla onarılamayacak kırıklardr bunlar..
Bu yüzden ellerim yeni şeylere uzanıyor..
Senin de ellerin güzele, yeniye değmesi umudu ile..

Biz ikimiz tarihe düşen yalnızlığı örtmek için verilmiş
İki isimiz..İki uyumlu isim hepsi bu..


Cumartesigüncesi..19..D.G