Kırşehir mektupları- 2 ( Yitik kentin kayıp kızından )

16.06.2006./CUMA

BU ADAMA

Uykusuzluğun verdiği delilik zamanlarında gözlerimin altındaki morluklar kadar yoksun düşlerimde, geçmişin şimdilere döndüğü zamanlardır bende. Zamanın durduğu an ve başlarım yazmaya ruhumdan rüzgârlarım gibi…Düşünürüm de şimdi seni;
Çelişki dolu bir ruhun en güzel yansıma sıydın, şehvetin ile ter kokan yatağımda, gün olur eserdin ruhumda savurur dağıtırdın kimliğimi zamanın esiri ruhlara..An olurdu. Zamanı durdururdun gözlerinde. Alırdın hiçliğin zamansızlığına beni de. Erişmezdin çok zaman ruhuma, ruhumu ben sererdim ayaklarının altına… Ezer geçer miydin beni? Hıh… Düşünür müsün bazen beni? Düşünürüm de bazen bunu. Şaşırır gülerim kendime sonra. Nasıl çıkmıştın karşıma ve nasıl? Nasıl dı ama ilk öpüşmemiz, ya ilk sevişmemiz? Ahh o ilk ruhuna dokunuşun kendine sakladığın o ilk gülüş… Senin sesine âşık olmuştu ruhum ilk bana söylediğin şarkıyla. Şimdiyse nefretine mi dersin âşık ruhum? Bomboş bir aşkın gölgesiz izleriydi sanırım yaşadığımız. Öyleyse neden hala düşümdesin?
Zaman mumların ömrü kadardır odamda ve düşlerim sonsuzdur bıraktığın izlerde. Ben yazarken hala sana unutulmaz bir tutkunun külüydü aslında. Aldanma düşlerimin gölgesi kelimelere, inanma yazdığımı düşündüğüm bu çelişkilere. Ulaşır mı sana geçmişim bilmem ama var oldun yine bir kalbin zindanlarında. Artık duvarlara yansıyan mumların can çekişi gibiydi düşlerin çok zaman ve aşkın gibiydi mumların alevi. Hani derlerdi ya rüzgârın mumu söndürüp, ateşi körüklemesi gibi. İşte tam böyleydi yaydığımız ateş ve ışık. Bir rüzgâr olmasa da esen bir üfleyişti belki zaman…
Mumlarım yaşlanmaya başladı ruhum kâğıtlarda erirken. Düşlerinin zamanı tükenmeye başladı. Çelişkilerim gerçeklere sarılırken, sen rüyaların pembeliğinde sürdürürken aşkını bir ben miyim kâğıtlarda tüketen düşlerini? Sormak isterdim sana gerçeklerini. Neyse artık ışığım tükeniyorken bana, sana mı saçayım ışıklarımdan. Sendin seçen karanlıkları. Bendim yalnız kalan ışıklarımdaki.. hıh bir yaprak daha harcamışken kendini bana ben harcamışım aşkımı sana. Çok mu dersin…
Çok güzelim çok anlamayana, hele sana…

Kırşehir’den Kıymet