Kenan’ın uykusu çok derindir. Uyuyunca onu yerinden uyandırmak ve kaldırmak çok zormuş, neredeyse imkânsızmış. Kenan yaz günü yatak ve yorganıyla dam başında yatmaktadır. Uykusu derin olan Kenan’a arkadaşları bir şaka yapmak isterler…
Arkadaşları dam başında derin uykuda yatan Kenan’ı yatak ve yorganıyla birlikte alıp götürüler, bir yolun ortasına koyarlar. Kenan hiç uyanmaz. Yol ortasında yatak ve yorganla uyuyan Kenan’a doğru bir araç farları yakmış olarak gelmektedir...
Şoför yataklı, yorganlı yol ortasında yatan adamı görünce durur ve farı yanıyor olduğu halde kornaya basar:
“Düüüüüüüüüüüt... Düüüüüüüüüüüüüüüüt... Düüüüüüüüüüüüüüüüüüüüüt… “ Diye defalarca kornaya basar ama bir hareket göremez. Nihayetinde derin uykusundan zorla uyanan Kenan, gözlerini ovuşturarak üzerine doğru gelen araca, şöyle bir bakar. Ancak kendine doğru gelen aracın farları da gözünü almaktadır. Kenan yataktan doğrulur ve gözlerini kırparak, kendisine doğru yaklaşan, korna çalan ve ısrarla farlarını gözlerine tutan araç şoförüne yarı uykulu olarak:
“Zor et bakalım! Zor et. Zor et bakalım! Zor et! Koskoca yolu bırakıp damın başına çıkacaksın. Kör müsün? Be adam! Beni tepeleyeceksin” diye bağırır...
Yol ortasında yatak ve yorganıyla yatan adamın durumuna tanık olan araç şoförü ise bu duruma çok şaşır. Kenan’a şaka yapan ve onun bu durumunu gözlemleyen arkadaşları ise gülmekten kırılıp geçerler. Kendi arlarında Kenan’a takılarak:
“Zor et bakalım! Zor et. Zor et bakalım! Zor et, damın başına çıkacaksın...” derler.
30.05.2019
Yozgat