Hayat bir şarkıda mı gizliydi yoksa? İnsanlar iç seslerini dinleyerek mi seçiyorlardı şarkıyı ? Belki söyleyemediğimiz, anlatamadığımız birçok şey saklıydı hazinesinde. Bir kelime bile yetiyordu duraksayıp düşünmemize. Bazen öyle anlar oluyordu ki senin ruh halin nasılsa o şarkı söylüyordu sen anlatmadan.

Yatağın içinde etrafa gülümseyerek düşünüyordum seni. Deli deli gülmeme sebep olan gülüşündeki gizemi. Sırrı neydi acaba? Umudum kapıda bekliyorum şimdi, beklemek çözer miydi? Muallaktaydı... Takılı kaldın aklımda şimdi... Yoksa bir çeşit takıntı mıydı bendeki? Neden anlamını yitirse de silemiyoruz ki aklımızın ücrâ yerinden? Ben leyla mı olmuştum yine farketmeden? Her yaşadığınla biraz daha büyüyormuşsun. Kaçmak isterken kendimden, belki de gerçeklerden ansızın önüme çıkıyorlar bilmeden. Yine gidemiyorsun gitmek istesen bile kendinden...

Yine sustum ben, sensizlik işledi içime şimdiden... Düşünüyorum bak yine seni, düşündükçe artıyor içimdeki sevgi. Ne kadar vazgeçmek istesem de yapamıyorum, kalp umuda tutunuyor akla mantığa uymuyor. Bir yandan unut derken bir yandan umut fısıldıyor. Sustum ben yine tüm cümlelere ve şarkının birinde sana rastladım gizlice...

SEN GEÇERKEN SAHİLDEN SESSİZCE
GEMİLER KALKAR YÜREĞİMDEN GİZLİCE

Susmak.... Evet evet susmak mıydı çözümü çaresizliklerin? Yaşanacak onca neden onca güzel şey varken vazgeçmek miydi kendinden? Hatırlamak bile istemezken geçmiş bırakmıyor yakanı vazgeçmek için çok erken. İç dünyanla savaşırsın aslında sen. Kimse duymasın diye bastırırsın çığlıklarını, gözlerinin önünden her saniye geçerken , tarifi mümkün olmayan bir duygu seline kapılırsın aniden... Dış dünyayla arana perde çekerken sen çoktan derindesindir zaten. Gerçekleşir mi onca ettiğin dualar diye içinden geçirirken belki içine girersin aniden. Sabrına sabır ekleyerek geçirdiğin günler belki anlamlanırdı senden. Bekliyordum hâlâ ve beklediğime değecekti biliyorum zaten.

SEVİYORDUM ÇÜNKÜ KENDİMDEN GEÇER GİBİ...