Anlamak gerekir ki rahmetin temsilcileri Peygamberler cihanda birlik yolunu açtılar.
Rahmeti celp eden her işin başı birlik oldu; birlik zincirine halka olanlar zincirin tüm kuvvetine kavuşup rahmete erdiler.
Bir yerde iki gönül bir ise orası rahmetle zenginlik kazanmış ve rahmetle huzurun evi olmuştur.
Birlik içindeki gönüller, üzüntüden uzaktır, onların hayatı sevinçli geçen bir hayattır.
İyi bakınca görülür; nerede başarılmış bir iş varsa, orada birlik vardır.
Peki, inananlar neyin etrafında birlik olacaktır?
İbadetler, mümin birlikteliğinin temelidir, rahmet birlik üyelerinin üstünedir.
Allah Teâlâ, rahmetini ibadetlerde ve birlik şuurunda gizledi.
Farz ibadetlerin yanı sıra müminlerin her bir işi, niyetle ibadet değeri kazanıp bir paratoner gibi rahmeti çekmektedir.
Müminler namaz, oruç, hac, zekât ibadetleriyle olduğu gibi, muhataba gösterilen samimi bir ‘tebessüm sadakasıyla’ da rahmete nail olabilirler.
O halde ölünceye dek namaz kılmalı ve diğer her bir emri titizlikle yerine getirmelidir ki rahmete erişilebilsin.
Namazı özellikle camide kılmak gerekir; çünkü rahmet, cemaat üzerine teksif edildi.
Rahmeti muamelatta daha çok aramalıdır, çünkü dindeki samimiyet ötekiyle olan ilişkide daha belirgindir.
Hakka hukuka riayet edenleri rahmet kuşatmıştır.
İnsanın her bir organının ibadeti var; bu ibadetler yapıldığında kulun rahmete erme imkânı daha da artmaktadır.
Aklın ibadeti düşünmek, dilin ibadeti Hakk’ı söylemek.
Can’ın ibadeti Allah’ın sevmek, gönlün ibadeti Hakk’a bağlı yaşamak.
Malın ibadeti zekât ve sadaka vermek, Hak yolda harcamak.
Nefsin ibadeti beş vakit namaz kılmak, namazla niyaz etmek.
İnsan her bir ibadeti Allah için yaptığında er geç, rahmet bulutları onu ıslatacak ve cennete layık bir kul kılacaktır.
‘Ey Allah’ım! Sen bize birlik olmayı nasip et, herkese sana lâyık şekilde yaşayacağı bir hayat ver.’