-Ölümden öte ne var Qâlo?
+Bilmem!..
-Ölümün ötesinde bir yer var Qâlo;ben biliyorum.

Öldükçe doğan,
Doğdukça çoğalan;
Bir halkı okumuştum birzaman.
Yarıp (p)hiçligin rahmini,
Asminlere uzanıyordu;
Ölümün ötesinde bir kahraman...

+Inan Quro! İnan o zaman!..

-Ben inansam bana inanmazlar hiçbir zaman.
Anlıyorum ama konuşamıyorum Qâlo;
Anlıyor musun?

+Bak Quro;şunu asla unutma: İnsanlar bildiği diller,taşıdığı genler kadar değil; taşıdığı hisler,verdiği mücadeleler kadar ait olurlar bir kimliğe...
Anlıyorsan ne âlâ; konuşamıyorsan başka bir yol dene.

-Susmak bir yol değil mi Qalo?

+Susmak ölmek mi sanıyorsun Lawo?

-Ölmek?

+Çoğalmak...

-Kahraman?
Ya kah’r olup a’man’sız olursam?

+Öleceğine birkez inanmışsan Quro; bu bir leğen suda da olur en derin Okyanusta da, bir hayatın ortasında da olur bir rüyanın başında da...

Unutma kader dediğin şey zaten inanmaktır Quro!..