VAZODAKİ GÜL
1985 yılında henüz 18 yaşında genç iken yazdığım ve “ masal şiirler” adını verdiğim şiirleri tozlu raflardan arşivimden çıkararak, dosyamdan bilgisayara geçip sizinle paylaşayım dedim. Zamanında Tokat sesimiz Gazetesinde yayınlanan ve beğenilen bu şiirler bakalım 35 sene sonra nasıl karşılanacak ..Karikatürist mektup arkadaşım Gökhan Gülhan’a ithaf etmişim bu şiiri.
Ben gülüm çiçeklerin kralı.
Herkes sever beni fakiri de kralı
İstila ederim ben tarihi ve masalları.
Saçarım her tarafa güzel kokuları.

Ben nasıl oldum bilir misiniz?
Acaba beni biraz dinler misiniz?
Acaba bana biraz daha bakar mısınız ?
Acaba beni kokumdan tanır mısınız?

Kışın sonunda bir amca beni budadı.
Yeni güller için dibimi de pakladı.
Sonra dibimi de güzelce çapaladı.
Bize gül gibi gözü gibi baktı.

Zamanı gelince sıcakta açıldık.
Havalar ısındı yapraklandık.
Büyüdükte tomurcuklandık.
En sonunda 23 Nisan’da açtık.

Biz açıp gül olunca kesti bizi.
Bir gül gibi sıraya dizdi bizi.
Götürüp çiçekçiye bıraktı bizi.
Çiçekçiye bıraktı da gitti bizi.

GÜLHAN adında bir çocuk aldı bizi.
Bir güzelce kağıda sardı beni.
Mayısın ikinci Pazar’ı
Annesine sevgiye verdi beni.

İşte bir anlamımda sevgiydi benim.
Görevim insanları mutlu etmekti benim.
İnsanları sevgiyle yaşatmak tek emelim.
Yıllarca açmak tek emelim.

Yüzlerce evde “gül gibi” kokarım.
Binlerce insanla dolaşırım.
Yıllarca sevgi peşinde koşarım.
Kıyamete kadar da kokacağım.
Turan Yalçın
Tokat,1985