Bir tanem,

Leylaklar tomura durdu bahar geliyor.Şu sıralar kendimi her şeye boş vermişliğe vurup yaşamaya çalışıyorum.

Neden mi ? Herkes uzak, benim içimdeki alevden duyguları asla bilmediler.Bense boş verip yaşamaya çalışıyorum...böyle karar verdim.Artık bir robot gibi!

Ta ki bu gün, tv de bir müzik proğramında tuttuğum şarkıya kadar.İnanmayacaksın, benim sevdiğim bana gelen bir şarkı idi bu :( LEYLA)

O an da kalbimin yoğunlaşan acısını hissettim...ben asla o uzak şarkıları,o uzak vatan aşkını unutamıyacaktım.Silemiyecektim gönlümdeki sevgileri...

Kendimi sokağa atıp,soğuk buz gibi rüzgarı yüzümde hissederek açılmaya nefes almaya çalıştım.

(Aşkınla yaktın sinemi ) (Aldın gittin benden beni) (Viran eyledin hanemi) ( Vurdun taştan taşa Leyla)

Ne kadar yürüdüm bilmiyorum.Kendimi main in kenarında buldum. Nehir sessiz durgun akıyordu. O akarken ben kenarında oturup göz yaşlarımı salı verdim...tıpkı bu akan nehir gibi.

Yalnız ve kimsesizim,sen olsaydın belki daha iyi geçerdi bu gurbetin acı günleri.

Akşamın gölgeleri uzarken eve döndüm.

Yarın iş günüydü ... yine koşturmak vardı sokaklarda ,yine hep aynı yaşantı...ama işe gitmek en iyisi oluyor ve ben acılarımı biraz da olsa unutuyordum.

Yarın için yemek yaptım biraz zamanım var diye. Sonra resimlere baktım ...onlarla biraz avunmaya çalıştım. Türkiye ye mektup yazdım. Onu yarın yollarım diye düşündüm.

Çantamı hazırlayıp uyumaya gittim.

Sabahın beş buçuğu kalkıp hazırlanıp yine yollara düştüm.Bu gün hava yine yağmurlu yine gök ağlıyordu.

İşte böyle bir tanem, günler geçiyor, nasıl geçiyorsa bana sor ! Yine yazacağım.

Frankfurt dan selamlar.