Ölüm VaizÖlüm peşimizde...İnsan bir yaşa gelince cenazelerin arkasında yürüyor her gün.Son bahar yaprakları gibi sürükleniyor sevdiklerimiz..Gün geçmiyor ki bir dostumuzu kaybetmeyelim.Bir dost bir yıldızdır.Kararıyor dünyamız  dostlarımızı kaybettikçe.Hele anne ölümü beş yıl  süren bir yas yaşatıyor insana.Ölüyoruz annemizle biz de.Dünyanın güzelliklerine ölüyoruz.Haz vermiyor hayatın güzellikleri...Ölüyor gözümüzde hayat...Bir şiirimde bahsetmiştim sevdiklerimi kaybettiğimde yaşadığım acıyı."Keşke ben ölseydim" diyor anne genç yaşta kaybettiği evladı için.Yeşil ekin biçmiş gibi...demiş Yunus Emre gençleri kaybetmemize.ölüm de üzülüyor bir genç  öldüğünde bence deŞehit cenazeleri eksik değil günümüzde.Ateş düşüyor yüreklere.Genç yaşta vatan onları kucağına alıyor..Özlemiş gibi. Mekanları cennet o yiğitlerin.Ben sevdiklerim ölünce her gün ölüyorum.Mezarına gidiyorum ölüe görüp sevinirim rüyalardayorum.Duasına gidiyorum ölüyorum.Fotoğrafını görüyorum ölüyorum.Zor kaybetmek.Bulmak yok bir kere kaybedersiniz.sadece rüyalar avutur sizi.Onu cennettSevdiklerimiz ölüyor biz yaşıyoruz ama  hep bir yanımız yıkık yaşıyoruz. "Hani "ölenle ölünmez" denmiş .Sevdiklerimizden sonra yaşarız ama ölümdür yaşadığımız.Ölüm kendini hep hatırlatır bir yaştan sonra.Ölüm  vaiz buyurmuş  peygamberimiz.Vaiz oldu bana da ölüm bir yaştan sonra.Gölge düştü dünyanın yalan güzelliklerine...Duvar TaşlarımSevdiklerim duvar taşlarımdı Tek tek göçtüler Sevdiklerim yıldızlarımdı Tek tek söndülerÖldünüz Ey sevdiklerim Rahata erdi başınız Fatiha aşınız...Siz bir kere öldünüz sevdiklerimBen her ölenle öldüm..Binalarım harap Göklerim karanlık şimdi...