Amerika’daki bir üniversitede, akademisyenler, 216 öğrenciye deney yapılmış. Öğrencilerin üç gruba ayırmışlar. İlk gruba 3 dolar verilmiş, Unicef’e bağışlamalarını istenmiş. İkinci gruba 3 doları kendileri için harcamalarını söylenmiş. Üçüncü gruba da " ister sakla ister harcayın," denilmiş.
Deneyin sonunda ilk grup hayalkırklığı içindeyken, ikinci grup öğrencilerin çok mutlu oldukları görülmüş. Çünkü kendi ve başkaları arasında çıkar savaşı yapmamışlar.
Üçüncü grup 3 doları saklamış, ama bencilce davrandıkları için suçluluk duyguları oluşmuş.
...
İnsan bencil bir hayvandır, demişti bir dostum. Ona karşı çıkmıştım:
" Hayvanlara hakaret etmiyor musun?" Diye...
"Hayır, hakaret değil, aksine ben gerçeği söyledim."
Yıllar sonra arkadaşımla yeniden karşılaştığımda beni;
"Homo homini lupus" söylemiyle selâmlamıştı.
Türkçesi:
"İnsan insanın kurdudur
İngiliz felsefeci Hobbes, ortaya böylesi bir söz atmış, atmasına da...Söz hala güncelliğini koruyor.

Sözü;
"İster kâfir ol ister günahkâr: Ne olursan ol yine de gel!" Diyerek karşılayan Mevlana bile çürütememiş.
İngiliz bilge doğru söylemiş de, peki, o kurdun içimize girmesine izin veren kim?
Akıl mı, zeka mı, yoksa kurnazlık mıdır?
Hangisi?
Kurnazlık, desem...akıl olmazsa neye yarar. Akıl, diye yanıt versem; zeka olmasa akıl tutsaktır, en imkansıza!
Sevdiğimiz birinin ihanetini hoşgörmemiz hiç mümkün müdür?
Dışarıdan onu affetsek görünsek de kırılmıştır bir kere gönül testimiz...
Kırık testide su durmaz, aksine su sızdırır, öyle değil mi?
Ama kırılan yerimizi biz; " Yaşadım. Bitti. En acı deneyimimdir."
Diye altın gibi onu yaftalarsak. Bir daha tekrarı yaşanmaz.
Hatta o acı deneyim, yaşam boyunca anlam kazanır bakış açımızda...
Japonlar, bu yaşanmış olumsuz deneyimleri sanatta buluşturmuşlar. Nasıl mı?
Örneğin; çok sevilen bir vazo kırıldı mı, onu asla atmazlar. Aksine kırık parçaları yapıştırıp, hakiki altın veya gümüşle kapatırlar. Ki, kırılan yer en değerli hale getirilir.
Japonların bu sanata Kintsugi adını vermişlerdir.
İnanışa göre; bir eşya veya bir insan hasara uğramışsa, acı çekmişse o bundan sonra bir hatıraya sahiptir. Ders almıştır. Artık bu ders onun en kıymetli hazinesidir.
...
İnsan doğası gereği bencildir. Kendini ve çıkarlarını koruması, onun ana eğilimidir. Çıkarlarına sahip çıkması için doğanın nimetlerinden faydalanmak ister.
Bu eylemi de başka insanlarla çatışmasına neden olur...
Kazanır veya kaybeder. Veya eşitlenir. Nihayetinde deneyim kazanır.
Ama ihanet ve ayrılık en acı deneyimidir.
Yeter ki vazomuz kırılsın, yüreğimiz değil...

Emine Pişiren/ Kocaeli