Ben bir şifacıyım.Çağlar boyu avına çıkılıp cadı diye meydanlarda yaktıkları.Evrendeki değişik enerjileri okur değerlendiririm.Yani görülmeyen ile işim.Elle tutulamayan gözle görülemeyen dedikleri şey.Yani metafizik.Oysa ben tutarım ellerimle hissederek görülmeyeni.Benim için vardır o.Oradadır ve inkar edilemez.
Bu ilgim doğrultusunda çok kitap okudum.Kişisel gelişim kitapları tabi.Şimdi gülüyorum bunları okuyan halime.Ne kadar büyük zaman kaybı.
Sonuçta öğrendiğim tek şey’Kendini Oku’oldu.Ben de artık kendimi okuyorum.Keşfe çıkıyorum,sohbet ediyorum,inanılmaz maceralar fantastik hikayeler....
Okumak büyük zevk oldu benim için her zaman.Görüleni ya da görülmeyeni okumak.Yazmak..Evet yazmak...
Bu birkaç gün öncesine kadar hiç düşündüğüm bir şey değildi.Edebiyat Defterini de bir arkadaşın paylaştığı şiirini dinlemek isterken buldum.Yoksa haberim bile yoktu.Kendisine çok teşekkür ediyorum.Benim içimde gizlilerde kalan yazma isteğimi depreştirip, ortaya çıkmasına bilmeden sebep oldu.
Lise yıllarımda Edebiyat Öğretmenim yazdığım yazıları sınıf karşısında okutur ve çocuklar arkadaşınız geleceğin yazarlarından biri olabilir.Onu izleyin,sonra biz birlikte okumuştuk dersiniz demişti.Ben hep sevgili öğretmenimin yanıldığını düşünürdüm.O beni nerelerde görmek istedi bilemem ama ben yazmayı hiç denemedim.Bir yerlerden başlamalıyım.Neden olmasın...
Bir zamanlar ancak çöp adam resmi çizebileceğimi sanırken,şimdi portre ressamıyım.Hem de çok iyiyim bu konuda.
Elbette bir yerlerde yazmaya başlama saatimin alarmı beni uyandırmak için bekliyordu.Ve çaldı....Uyandım.
Cesaret, azim ve şevk benim en belirgin özelliklerim.Söz verince mutlaka tutarım.
Ruhun şad olsun can öğretmenim yazmaya söz veriyorum ve azimle yazacağım.
İlk yazım çok sıradan ve çocukça oldu.Hayal kırıklığına uğrama sakın.Ben 62 yaşında bir çocuğum hala.İçimdeki çocuğu yaşatmayı başardım.
4.Aralık.2018
ŞULAN KAYA