Mevsimler.Ard arda sıralanır dururlar bizde farklı farklı duygular uyandırarak.Yazın,kışın hepsinin ayrı bir bir tadı vardır ağızlarda.
Mevsimlerden en çok baharı severim nedenini kendim de bilmeden.Ama sonbaharı.Genellikle bahar denilince insanların aklına ilkbahar gelir.Belki de doğanın bu mevsimde canlanmasındandır.Belki de insan en çok bu mevsimde bazı şeylerin farkına varır.Bu mevsimde aşık olur insan.Ama sonbaharın ayrı bir havası vardır.Kendini geriye eken esrarengiz bir hava.Yani kış kıştır.Soğuktur,kardır,yeni yıldır kış.Yaz da sıcaktır,güneştir,tatildir.YA sonbahar?
En çok da beni sonbaharın o kasvetli havaları çeker.O sıkıntılı havalarda huzuru bulurum ben.Daha çok apansız bir hastalığa yakalanmış bir insanın hali gelir aklıma sonbaharla.Bir şeyler itiraf etmek istiyor gibidir ama tek kelimede çıkmaz ağzından.Tüm söyleyeceklerini kırmızılı sarılı yapraklara mühürlemiştir sanki;kendine özgü yağmuruna.Damlaları o yağmurun çok şey fısıldıyordur_avazı çıktı kadar_kulak yerine kalbe.Paylaşıyordur tüm derdini sizinle.Her damlayla yıkanır kalbinizdeki kin çamuru nurlanır,aklanır.Sizi sürükler rüzgarı şimale doğru.Beyazlaşmaya başlar her yanınız.Sonbahar sizi hazırlamıştır;saflığa,temizliğe,sakinliğe yani kışa.
Bu rüzgarın,yağmurun,yaprağın çabası size saflığı anlatmaktır.Her yağmurun sonunda güneşin çıkacağını,her sararmış yapraktan sonra bir tomurcuğun patlayacağını gösterir size.Umutların hiç tükenmemesi gerektiğini…
Betül KARA ‘03