Uyandım. Uyanır uyanmaz yanımdaki kitabı aldım.Okumaya başladım.Bir iki sayfa ilerlemiştim. Bir ses geldi :Aliii . Etrafıma baktım kimse yoktu,annem olamazdı uyuyordu. Amaan deyip tam kitabı okuyacaktım ki kitabın içinden bir el beni tutmaya çalışıyordu. Ben korkum tabi, biraz geri çekildim. Kısa bir süre sonra beni tutup kitabın içine çekti beni. Şekerden bir kapı vardı önümde,içeri girdik. Yanımdaki kişinin kim olduğunu bilmiyordum . Bana: "benim adım Lupi ilerideki senin daha okumadığın sayfalarda bir kahramanım ben" dedi. Kitabın içinde olduğumu anlamıştım. İçeride birbirinden güzel şekerlerle kaplı evler vardı. İleride rengarenk ve boyumuzdan çok uzun yazılar vardı. Birazını okudum, benim okuduğum yazılardı bunlar. İleride birbiyle oynayan çocuklar vardı bunlar gördüğüm resimlerdi. Daha ileriye gittik. Lupi :"burası benim yerim daha ileri gitmem yasak" dedi. Bana da :"senin de süren doluyor gitmen lazım" deyip beni itti. Odama geri döndüm. Kitabımın içinden bir el uzanıp bana el salladı. Bu Lupi’ydi. Kitapların içinde bu kadar güzel bir dünya olduğunu bilmiyordum. Artık en sevdiğim kitabım bu olmuştu ve hep bu kitap olacaktı.