Üç hafta sonra Genç Adam atölyede çalışanlarına yok yere bağırıp dururken, birden atölyenin kapısının açıldığını fark etti. İçeri giren bizim kızdı. Bir an hayal gördüğünü sandı. Telaşlandı, öyle ki adımları ile ayakkabıları birbirleri ile yarışa başladı. O telaşla ayağı burkuldu, bir yerlere tutunmak istedi olmadı.

Tam düşmek üzereydi ki eli atölyenin demir kapısının aralığına sıkıştı. Parmaklarından akan kanı durdurabilmek için ne yapacağını şaşırdı.
-Hoş geldiniz diyecektim, olmadı.
-Hoş buldum diyecektim bende. Kısmet işte benim yüzümden oldu. Eldivenim kalmış gittiğimiz yerde, aldınız mı demek için uğramıştım.
-Sahi eldivenler, onlar cebimdeydi değil mi?


Eldivenleri cebinden çıkardı, acı duygularıyla kıvranarak kanayan parmaklarına sardı.

-Kirlendi. Kusura bakmayın.
-Önemli değil.

"Yalanla bozuk para birbirine benzeyen iki yalancıdır." Ben onları hiç bir işe yaramayan ama yine de hayatımızdan eksik edemediğimiz sahtekarlara benzetirim. Kullanmasak da yanımızda bulundururuz. Ya lazım olursa."

-Eldivenlerimi cebinizde mi taşıyordunuz?
-Yoo, nasıl girdiyse cebime bilmem. Hem ben size temiz bir eldiven alırım sorguya hiç gerek yok.
-Önemli değil, altı üstü kaç kuruşluk eldiven ki. Alırım ben.
-O kaç kuruşluk eldiven için neden geldiniz buralara kadar o zaman?
-Hatıraydı da ondan.
-Kimden, sevdiğinizden mi? Yoksa beraber kokoreç ya da balık ekmek yediğiniz birinden mi? Eldiven önemli değilmiş. Hah bende inandım, hatıraymış da ama kirlenince hiç üzülmemiş. Siz nasıl birisiniz? Nedir bunların cevabı.



-Cevabımı hangisine vereyim? Sizinle ilk tanıştığımız gün, elleriniz kirlenmesin diye parmak uçlarımla tokalaştığımda bana surat astığınız için mi? Atölyeye ilk geldiğimde hava atmadan bir köşede oturduğum için mi? Yoksa kulaktan kulağa oynadığınız oyunların konusu olduğum için mi, yahut bu oyunun içinde olmak istemezken kendimi baş rolde bulduğum için mi. Hangisi ben çabuk sarhoş olurum dediğim için mi? Ya da, sipariş verdiğin yemekleri yemeyip öyle bir yerde aptalı oynamaya razı olup sizi deneyip kokoreç istettiğim için mi? Hangisini yazayım, Selçuk Tekay’a "şu benim şarkıyı çal." Dediğin için mi?

Unutma, herkes izleyici olabilir ama herkes oyuncu olamaz.
Bunun için daha çok çalışman lazım. Hoşçakal.

-Gitme dur. İnan seni çok aradım. Her sabah vapur iskelesinde ineceğin saate bekledim. Gelmedin.
-Biliyorum. Çünkü sen gördüğün O kızı bekledin. Sana omuz atan bıyıklı delikanlıya neden bana omuz atıyorsun deseydin görürdün beni.
-İnanmıyorum.
-Eldivenlerim sende kalsın, belki kanını durduramaz ama bir oyunda kimin oyuncu olduğunu hatırlatır. Geçmiş olsun. Eline yani.




Dememiş miydim yalan bozuk para gibidir ara sıra kullanmak gerekebilir.

Havanın kötü olduğu bir gündü. Deli Kaptanın gemisinden başka hiç bir gemi denize açılmaya cesaret edemiyordu ve tabi yolcularda. İskeleye gelen yolcuların çoğu ellerindeki valizlerle geri dönüyordu. Bu dalgalar bizim kız için geçerli durum değildi. O ne dalgalar eşliğinde yolculuklara tanık olmuştu. "Lunaparka
gittiğimizi düşün." Derdi babası. "Kapat gözlerini şu an en yüksekten uçan bir oyuncağa bindiğini düşün." Dalgalar gemiyi bir o yana yatırır, bir bu yana.


Çocuktu o yıllarda.

(-Uçuyoruz baba oleyyy.)


Ve şimdi onu hiç bir dalga korkutmuyordu...

Üçüncü düdükten sonra hareket etti gemi. Ne tuhaf tam karşısında oturan yaşlı adam yüzünü pencereden ayırmıyordu. Bulundukları katta ikisinden başka da kimse yoktu. O sırada yanlarına beyaz denizci elbiseli geminin kaptanı olduğu her halinden belli bir adam yaklaştı.


-Merhaba kızım, ben bu geminin kaptanı Deli Kaptan. Korkmuyorsunuz değil mi? Biraz dalga var da.
-Ben alışkınım ama amcayı bilemem. Siz korkuyor musunuz amca?
-Korkuyorum ama dalgalardan değil, ya bana evet demezse diye korkuyorum.
-Sen! Bir saattir karşımda mı oturuyordun yani inanmıyorum. Gücüm yetse şimdi seni denize atardım.

-Hop dedik. Kimin gemisinden, kimi atıyorsun evlat? Bir kere o seni benden istedi, bende nikahınızı kıymaya geldim. Haa beğenmez, istemezsen söyle. Yazık ama bu adama da, onca ders verdim kusmadan yolculuk nasıl yapılır dersi. Uzaklara bak dedim, yüzünü camdan hiç ayırma.
Nikahınızı önce burada kıyar, sonra da sen annenden babandan ister. Hem bak nikahınızı benim kıymam demek, ilerde cesaretli çocuklarınız olacak demektir. Tamam mı?

-Ama benim gelinliğim bile yok!
-Eldivenin varmış ya kızım. Az önce bana verdiler yüzüklerle beraber.

-Sende çıkar bakalım şu moruk sakalını. Bir gören olsa Zırdeli Kaptan diye adım değişecek.



Ve.



Onlar ermiş muradına...



Foto: Uğur Tuney






Davi. 01. 10.2018