yüksek tepeli yamaçları, yaylaların eteklerini süsleyen mor beyaz vargel çiçeği baharı,vargit(güz çiğdemi)güz gülü, sonbaharı müjdeliyor.

evet yanılmadınız müjde diyorum.çünkü doğanın yeniden doğuşu, kendini yenileyişi, toprağa can verişi eylül ayına denk gelir.eylül, toprağın can suyu verdiği varlıkların diriliş sürecidir.sancılı ve yorucu bir kabuk değiştirme, ölü toprağı üzerinden atma, bahara hazırlık telaşıdır.

belki de yüreklerdeki yorgunluk ve kırgınlık belirtileri, eylül’ün mevsimsel etkileridir.oysa bu sezon, içsel ve dışsal tüm negatif olguları onama, yenileme, geliştirme dönemidir.

etkenler yüzeysel ve biçimsel olmakla beraber, eylül ayını daima, değişken, doğurgan, pozitif enerjisiyle üretken olarak gözlemledim.

kısacası eylül benim için( doğal olarak bireysel görüşüm), hazan veya hüzün değil, özlem, kavuşma, yenilenme, hazırlık, tamamlanma, canlılık, coşku anlamına gelir.

tanımsızlığı onayan, duyguları onore eden, yürek ağrılarını ve sızılarını deşarj eden eylül’ün bizzat kendisidir.eylül ile baraber baş gösteren sararmalar ve sarımsı fonlar, yeşile giden yolun başlangıç noktasıdır.yeşilinde ufukla kesiştiği nokta, mavinin uçsuz bucaksız kıyısıdır.mavi ufukta güneşle kucaklaşır.işte o an aşıklar için seyrine doyum olmayan, eylül’e has muhteşem bir günbatımı şöleni başlar.

her şeyin yeri ve zamanı vardır.
doğallıktır, gerekliliktir, zorunluluktur.

eylül’de öyle
gelip geçicidir
gelir geçer
geçer gider.

eylül’e kanmayın
geri de kalmayın.