Merhaba...
Ne değerli bir kelime. Belki yer yüzünü kurtaracak bir anahtar. Anahtar diyorum çünkü katılaşmış gönülleri açacak yegane kelime merhabadır.

Merhaba demek " yakın olmak dost olmak" demektir. Dostuna merhabası olanının edebi ve saygısı vardır. Edepli saygılı olan da dostun hakkına hukukuna bağlı kalmaktan kendini alıkoymaz. Dostuna hürmet gösterip nezakette bulunur. Edebin, saygının, hakka hukuka riayet etmenin başlangıcı merhabadır.

Merhaba; mekanlara dahası ortamlara hoş gelmektir, kaygısız tasasız tebessümdür. Fikirleri düşünceleri samimi içten candan hoş bulmaktır. Selam verilir alınır sonrasında eller birbirine kavuşur ve hal dili ile ev sahipleri tarafından "Aramızda yerin var" "Benim kabulümsün " denilir ve kucaklaşmanın başlangıcıdır. Merhaba ruhen ve bedenen rahat bir ortama girmektir. Merhaba yapan muhataplar birbirlerinden zarar gelmeyeceğinden emindirler. Dolayısıyla merhaba "Emin" olmaktır.

Merhaba adı konulmamış barışın başlangıcıdır. Savaşlar insanlığın karanlık yüzüdür. Savaşları akıllara getirmek insanoğlunun en alçak ve en korkunç düşüncesidir. Ancak bizler savaşı değil barışı kalıcı hale getirirsek dünyamız apaydınlık olur. Savaşların olmadığı dünyada en başta gözümüzün nuru çocuklarımızı koruruz. Barışı kalıcı hale getirmenin ilk adımı merhabadır. Merhabası olmayanın barışı olmaz.

Merhaba günlük yaşantımızdır, geçmişimizdir, geleceğe koyduğumuz bir addır. Dedelerimiz, “Önce selam sonra kelâm” demişler. Merhabayla gençleri kabullenen büyüklerimiz çocuklarımızı tebessümleriyle bağırlarına basar. Çocuklar ve gençler de merhabayla büyüklerin yanına edeple giriş yapıp müsaade ister ve hal diliyle bizi kabul buyur derler ve sonrasında hayatın yükünü yüklenmiş yaşlılarımız yaşanmışlıklarını geçmişlerini tecrübelerini geleceğin umudu olan çocuklarımıza aktarırlar. Yaşlılarımız ile gençlerimizin nesiller boyu süren aktarımının adıdır merhaba.

Herkese merhabası bol olan günler dilerim.