Gönül sana ne söyleyeceğim bilemedim. Neler yaşıyorum biliyor musun ? Sevdiğim şehirlerden kopuyorum bir bir. Gitmek gerekmiş buralardan, gönüllerden, ömürlerden. Gidiyorum elvedayı bile yaşayamadan. Veda zordu ve uzaklardan geliyor annemin sesi. Bir meçhule yolculuk var sanki.

Gönül sana ne söyleyeceğimi bilemedim. Herkes herkes gibi oldu. Özel olan yok gönlüm. Bu nedenledir ki bütün hüzün bulutlarını topladım yamaçlarına dağıtamadım kararan bulutları. Yağdı yağıyor sağnak sağnak gözlerimden yaşlar.

Gönlüm bilinmezlik elbet zordur ve sen de bunu biliyorsun elbet. Yapılabilecek bir şey yok yaşıyorum ve sen de yaşıyorsun benimle birlikte bilinmezliği. Bilinmezlikler limanına doğru yol aldık gidiyoruz bir şekilde. Dalgalı denizlerde dalgalar vuruyor sağdan soldan. Kim bilir gönlüm sen de bende korkmuyoruzdur hiçbir şeyden.

Kaybedilecek ne var ki hayattan. Değerli olan hayatın kendisi ise değersiz olan herşeyi dökelim eteklerimizden. Bunca ağırlık yetmez mi sana ve bana. Of be rahatlık varmış diyelim seninle.

Vazgeçilmez diye bir şey yoktur gönlüm. Vazgeçtiğim neler var neler sen de bilirsin. Bilmezlikten gelme bana. Yaşadığımız onca zamanın ardından unutmuş gibi yapma bana. Sen de vazgeçeceksin benim gibi. Geçmişin karanlıkları aydınlatmayacak seni ve beni. Ne denilmiş " Gün ola harman ola ". Günleri bekleyelim birlikte. Beklemeyeceksen beni var git sen özgürsün.

Hayattın gayesi aslında mutlulukmuş. Mutlu olmak için yaşamıyormuş hiç kimse. Mutluluğu için yaşayan kimse görmedim ya da bize denk gelmedi. Ne dersin gönlüm sen gördün de bana söylemedin mi? Ben görmedim görseydim sanırım bu kadar hırs olmadığı gibi kimse de hırçın olmazdı. Gönlüm sen de bilirsin bende biliyorum dünya düzenini hırsına kapılıp para malk mülk edinmeye çalışanlarla dolu. Oysa sana bana öğretilen neydi ilkokul sıralarında ? Paylaşılacaktı herşey. Mutluluklar paylaşıldıkça çoğalacaktı. Hüzünler paylaştıkça azalacaktı. Sahi gönlüm paylaşmayı da unuttuk değil mi?

Bir varmış bir yokmuş diye başlayan masallarımız bizleri tebessüm ülkelerine götürür masalın sonunda iyilik kazanırdı. O halde şimdi neden hep kötülükler kazanıyor. Her bir yanda savaş, kan göz yaşı var. Neden küçük miniklerin üzerleri kirli yüzleri islerle dolu ? Masalın sonunda gelecek kahraman o " kötü devi " neden yenemedi. Çocukların ölümleriyle birlikte kaybettiğimiz o kadar çok şey var ki gönlüm sen de biliyorsun. Bir birimizi kaybettik, sevmeyi bıraktık, masumiyetimizi gömdük ölüler şehrine.

Nokta ile virgül iç içedir hayatta. Bazen noktalarsın herşeyi bazen de herşeye virgül koyarsın. Noktaladıklarıma dönüş yok gönlüm. Terk ettim acı dokunduran herşeyi. Virgülüm sensin gönlüm seninle devam etmek istiyorum. Beraber yol alalım bu hüzün limanından gidelim en uzaklara. Yeni yollar yeni yolculuklar bulalım. Yeni ile tanışalım. Yeninin yolculuklarında son liman gibi sarılalım sana bana uzanan ele. Kim bilir yeni son limanda masalın sonunda o " kötü devi " yenecek kahraman biz oluruz. Var mısın yeni yollara yeni umutlara yelken açmaya ?