ABD’nin can-baş düşmanımız olduğunu hep birlikte anladık mı ?
biliyoruz değil mi 60-70 80 darbelerini ’’our boys’’ u..
15 temmuz kanlı - işgal teşebbüslü Fetö darbesini (ki amerikan CIA destekli)
ve hiçbir şey olmamışçasına - salağa yattıklarını
türkiye’nin neredeyse tüm stratejik projelerine karşı çıktıklarına
ve de son olarak kanal istanbul’a..
çin’in kuşak yol projesi-boru hatları yapımı - çok kızıyorlar çok..

gazeteci serdar turgut yazmış-ikâmeti ABD dir
’’O an konuşulan konu ister Suriye, ister NATO, ister F-35’ler veya
S-400 füzeleri olsun, hepsi de konuyu ne yapıp yapıp mutlaka Başkan Erdoğan’ın
Kanal İstanbul projesine getiriyordu. Amerikan Yönetimi’nin her biriminde
bu projeye karşı çıkmak adeta zorunlu bir resmi politikası olmuş gibiydi’’

..çevreci olmuştu-küresel ısınmaya karşı duyarsız-delikli sent vermem diyen Trump ?

mutlaka duymuşsunuz dur sene 70 e kadar MİT ajanlarının maaşını ABD nin verdiğini !
Ecevit söylemişti kontr-gerilla varlığını yani ’özel harp dairesi’ni ki devamı
binlerce faili meçhul-sonra anladık ki failleri meşhurmuş..

hiç-bağımsız olmadık biz-çok korktular söylemedi büyüklerimiz..?!

..ve muttaliydik otomobil-uçak yapımına izin vermeyişlerine ABD nin..her 10 yılda bir
darbelerin müsebbibi nin...
yani hep düşmandı tek yanlı stratejik ortak dost görünen! ABD

gerçi sıkı bir haber program izlense ’’dış ilişkiler’’ başlığıyla-uzmanları anlatıyor
hatta gözümüze sokuyorlar emperyalistleri ve ülkede ki anti-emperyalistleri ?!

..sağ partiler genellikle kullanıldı batı tarafından fakat sol’da hiçbir zaman
emperyalizm’e karşı ciddi bir duruş sergilemedi-hatta darbe yanlısı oldular muhalefet
adına-parti çıkarına..’’şartlar olgunlaştığında darbe meşru hale gelir’’ ’’sizi ben
bile kurtaramam’’ son 2017 tarihli Tansel Çölaşan’ın ADD’si DP ye yapılan darbeyi
övüyordu 3 siyasetçinin ( başbakan ve 2 bakan) idamıyla biten tajediyi milletin
bitmeyen travmasını..
..ve sonuç olarak seçilemedi kongre’de -generallere darbe yapmadılar diye
’’kağıttan kaplanlar’’diyen; prof.dr Süheyl Batum şeçildi..?

bir şiir yazmıştım-- ’’Kırmızı Tramvay’’ adıyla anlatıyordu o günleri


yoksulluk;
ahşap kapı önünde
tebessümkâr zamanlara sarınıp
hınçsız bir kadercilik oynardı
çocukluğumla

üç kardeşlikti yer yatağı

her kuşluk vakti
baş ucumdan ağır ağır geçen tramvayı yakalayamazdım
akşam ezanı okunmadan çağırırdı babam
gün batımlı o kırmızı tramvay çiğnerdi müezzinin sesini
babam görmesin diye
baş önde
minik minik gülerdim içime
anlamazdı babam !
bende anlamazdım
’en masum ve sahici gülüşlerin sahibi çocuklardır’ sözüne

büyümüştüm,kapımız kırılırcasına vurulduğunda korkuyla
ağlamıştım,neden ağladığımı bilmeden babam götürülürken

fena fikirler bulunmuş ilçede derdest edilmiş delegeler
babam da devlet karşıtıymış öyle buyurmuş efendiler

depremi ilk hissedendi çocuk gülüşündeki melekler
bilinç altında doktorsuz uyudu pedagojik kederler

yarım asır uzun du
50 yılda kapandı ? defter

hayır hayır !
sayfalara zorla sığdırılmış zabıtlar
mapustaymış bir bir tutuklanmış sanıklar
cabasıymış işkencenin psikolojik olanı ve sürgünü
hatırlamıyormuş kimse ne dünü ne bu günü
tekerrüre isyanla uyandı çocukluğumun yanık gülüşü
çünkü;
babamı da 27 mayıs öldürmüştü

ağırlaştı adımlarım mazi düşüne dönerken
ahşap kapının önünde buldum çocukluğumu ağlarken
susturdum önce tuttum yüreğinden modern zamanın
kalabalık ve şehirliydi fikirler,lüks vapurlar hızlı trenler
ama
kırmızı tramvayım yoktu aralarında