Sizce kuşlar özgür müdür? Havada uçmaları, hiç karaya konmayacakları anlamına gelmediğine göre, özgürlükleri sınırlıdır. Nasıl mı? Ya bir kedi kapar, ya bir kartal ya da şahin. Ya da adına avcı dedikleri içimizden birisi, el kadar masum canlının hayatını alır elinden.Sonuçta nefesleri sayılıdır her canlı gibi. Bizler de özgür değiliz. Hiç bir canlı özgür değil. Büyük balık küçük balığı yutar misali, bizler de öğütülüyoruz hayat çarkında. Hep öyle derim, dünya bir açık hava hapishanesidir, sınırları bellidir. Evde dört duvar arasındayız, dışarda da sınırlar var. Gidebileceğimiz en son nokta sonuçta sınırları belirli alanlar. Doğada özgür olmak, doğal ve muhteşem manzaralar eşliğinde yürümek, nefes almak en çok özgürlük alanımın genişlediği yerlerdir.

Şehir içinde özgür müyüz peki? Hayır! Ben buna özgürlük diyemem. Etrafımız dört bir yandan kuşatılmış insan kalabalıklarıyla dolu ve pek azı bizlerin arkadaşı, dostu. Dost, arkadaş diyebileceğimiz insanlar ne kadar arkadaş, dost canlısı, o da tartışılır. Menfaatlerin ve kişisel egoların olduğu bir dünyada yalnız mıyız peki? Evet! Her insan yalnızdır, çünkü bir başkası kendimiz kadar tanıyamaz ki bizi. Bizim benzerlerimiz mutlaka vardır, ama aynı birebir özelliğimizi, karakterimizi yansıtan bir ikinci kopyamız yoktur, olamaz da. Kısaca özgür değiliz ve yalnızız. Etrafımızda kuru kalabalıklar var, eşimiz, dostumuz bizi ne derece tanıyabilir ki? Hele ki bazı düşüncelerimizde ve duygularımızda kendimizi daha iyi geliştirmek ve kazandığımız tecrübelerimizi hayata geçirebilmek adına olumlu değişikliklere uğruyorsak, bizi bizden başkası tanıyamaz.

Ben hayatta tekim, tıpa tıp bana benzeyenler var mıdır? Fiziksel anlamda, evet. Ya duygusal ve karakter anlamında? Buna evet diyemeyeceğim. Ben gibi siz de hayatta teksiniz ve özgürlüğünüz de düşüncelerinizle, duygularınızla, hayallerinizle genişliyor ve bu anlamda hiç kimse sizi tutsak da edemez. Kalp bir et parçasıdır ama içine dünyaları sığdırıyorsunuz değil mi? Taşıyor sizden duygular, sevgiler, heyecanlar ve şiirler yazıyorsunuz. Aksi durumda asla kaleminizi elinize alamazdınız, yazacak bir şey bulamazdınız ki? Can sıkıntısından belki de sadece adınızı yazardınız kağıda, ya da imzanızı atardınız, belki de garip garip resimler çizerdiniz, ne anlama geldiğini bilmeden, tıpkı zaman zaman benim yaptığım gibi. Hiç düşündünüz mü, boş bir kağıt parçası nasıl dolardı sizdeki cevher, zenginlik ve kalbinizin o muhteşem taşkınlığı olmasaydı? Şimdi diyebilirsiniz ki, ‘’ Ama herkes şiir yazmıyor ki? ‘’ Elbette yazmıyor, belki de dillendirmiyor, kendisinde kalmasını istiyor, belki de duygularının açığa çıkmasını istemiyor. Tabii ki kişisel tercihleridir, hiç kimseyi zorlayamayız, ‘’ Haydi yaz bakalım, sen neler düşünüyorsun, şu duygularını bir açığa çıkar bir bakalım, anlayalım karakterini’’ diyemeyiz. Bu kişiler duygu ve düşüncelerini belki kağıda dökmüyor, ama onlar da düşünüyor, çünkü akılları, duyguları, heyecanları var ve belki de en yakın bildiği dostlarıyla paylaşıyorlar bunları ve adına sırdaş diyorlar. Sırdaşları da olmasın, kendileri var ve bu anlamda en yakın dostları da kendileri.Hiç bir şey yapmasak bile kendi içimizde, kendi ruh halimizle dillendiriyoruz bunları.

Bazılarımızın sesi güzel, müzik kulağı var. Bazılarımızın kabiliyeti nefis resimler çizdiriyor. Bazılarımız işlerinde usta ve matematikten anlıyor, oysa ben hesap kitap işlerinden hiç anlamam ve matematikte de başarısızım. Müzik kulağı bende de var ancak sesim buna elverişli değil. Artılarım olduğu kadar eksilerim de çok. Herkes her şeyi bilemez, ama mutlaka bir becerileri vardır ve bunlar üzerine yoğunlaşmaları gerekir. Kimisinin zeka, kimisinin el becerisidir. Özgürlük demiştim en başta. Özetleyeyim o halde, hiçbir canlı dünyada özgür değildir, her şeyin bir sonu vardır, sınırları vardır, evimizin sonuçta dört duvarı vardır ve biz istediğimiz kadar, ‘’ Özgürüm ben, hayatımı yaşıyorum ‘’ diyelim, dünya bir açık hava hapishanesidir ve özgürlüğümüz de bu açık hava hapishanesinden çıkmamıza bağlıdır. Çıkamayacağımıza göre hiç birimiz gerçek anlamda özgür değiliz, kendimizi kandırmayalım.



Vecdi Murat SOYDAN
29 Temmuz 2018, Isparta