SULU BOYA VE KİRLİ SU/

SEN VE BEN

“Nar gibiydin. Güzelliğin gizliydi.”

Sen gizemli olmak için,inadına ruhuna daldın.
Ruhunu bilinmez renklere boyadın.

Sen rengarenk bir sulu boya oldun.
Ben fırçanın yanında bir bardak su.

En güzel resimler,sulu boya renklerini birbirine karıştırınca ortaya çıkardı.
Sen eline fırçayı alır,temiz suya batırır,renkleri karıştırır,ruhunu bilinmez renklere boyardın.
Geride çeşit çeşit rengin karıştığı bulanık bir bardak su kalırdı.
Su dolu bardağın olmasa ,güzel resmin de olmazdı.
Bilmezdin.
Belki de bilmek istemezdin.

Su kirlenir,su tükenirdi.
Resim biterdi.
Boyanı ve resmini alır giderdin.
Bense tükenmişliğimle kalırdım.
Acılarımla kalırdım.
Ve acıtan aşkımla…

Sen mağrur olmak için yıldızlara köşk kurardın.
Yıldızlara gözlerinin ışıltısından taç takardın.
Sen Samanyolu yıldızlarını odana doldururdun.
Samanyolu sendin.
Mağrur olmak senin hakkındı.
Yıldızların en güzeliydin.
Güneşe kızardın doğmasın diye.
Güneş samanyoluna rağmen doğardı.
Güzelliğine rağmen doğardı.
Ama sen güzelliğinle güneşin hükümranlığını kırardın.
Gururun için gurur kırardın.
Samanyoluydun ya!
Kendini her şey sanırdın!
Gülden ARAS