- Bu aralar ne haldesin?

Meselci: Ben bu aralar iyiyim veya kötüyüm diyemem.
Uçurumun dibindeyim yahut Nirvana noktasındayım da diyemem. Karışık duygular içerisindeyim.

Arafta gibiyim. Gidip geliyorum. Düşüp kalkıyorum. Bazen özgür uçan kuşlar gibi kendimi hissediyorum,
bazen kendimi hüznün başkenti gibi görüyorum. Bu aralar kendimle resmen boğuşuyorum desem tam yeridir.



- Kendine haksızlıklar yapar mısın?

Meselci: Hem de çok. Sayılamayacak derecede çok. İnsanlar için melek gibiyim ancak kendime gelince

acımasız ve gözü kör biri oluyorum. Kendimle alay ediyorum. Onun hesabını yapmıyorum.
İsteklerini ve hayallerini habire erteliyorum. Kendime karşı vefalı değilim. Evet kendimi
hırpalıyorum genelde. Üstelik sebep yokken böyleyim. Garip ama (b)öyleyim.



Hangi takımı tutuyorsun?

Meselci: A’dan z’ye GALATASARAY. Galatasaray denildi mi akan sular ve zaman durur benim için.

Yüreğim için sarı ve kırmızı renklerin yeri apayrıdır. Cimbom bom varsa hayat var, neşelenmek var,
umut var.
Galatasaray’a bağlılığım ömür boyu sürecek. Çünkü aşktır, sevdanın kendisidir GALATASAY.



Hayat nedir, hayata dair bir felsefen var mı?

Meselci: Hayat bir ummandır. Yaşadığın ve bilmediğin her şeydir. Gizemlidir. Herkese açıktır kapısı.

Kapalıdır. Sevecendir. Uzaklıktır. Kördüğümdür. Şiirdir. Çocuktur. Mardin’dir. Bazen İstanbul’dur.
Güvercindir. El sallayandır. Göz boyayandır. Söz verip sözlerini bir bir çiğneyendir.
Güçlüdür. Kalabalıktır. Kendine buyruktur. Kendi kendine küsendir. Kendi kendine gülendir.
Dengedir. Ahenktir. Yamuktur. Dümdüzdür.
Hayat hem basittir hem de karmakarışıktır.
Ve tüm bu tanımlarına inat benim hayat felsefem bir cümledir: ’Yaşarken yaşat.’






MESELCİ
02.06.2018, Kızıltepe