Meslek Anılarından

Digor’a veda

17 Kasım 1977 Ankara ! Yüksek Hakimler Kurulu binasında
alkış rekoruyla başlayan Digor macerası işte 1981 şubatında
tamamlanıyor. İki, bilemedik iki bçuk yıl kalınması gereken
bu ilk görev yerinde dört buçuk yıl kalmış olarak...
“ .... kadıya mülk değil1”dendiği gibi.
Biraz daha önlere gidecek olursam; Karar name hazırlığı
olduğu belli olan günlerdi, Kurul üyelerinden Kars Selim’li
Mehmet Bey’den destek istemiştim. Hepsi bu kadar.
Atanma teli’m, üç gün sonra da yazı’m gelmiş oluyordu.
Yine ilk kez duymuş olduğum Balıkesir’in DURSUNBEY
ilçesi, dönemi başlamış oluyordu.
Mevsim kış, her taraf kar . Bir yandan evi toplama,
bir yandan nakliye aracı bulma telaşı. Bir yandan da
veda ziyaretleri... İtiraf edeyim ki evi toplama sıkıntısı
hanımın üstüne kalmıştır. Sade Digor’da değil, daha
önceki ve daha sonraki ev taşımalarda bu sıkıntıya
yüzde seksen kadıncağız katlanmıştır. Dişi arslan’ım
benim! Uzatmayayım;
Ben de kamyon temin ettim. Av. A. Alaca , Av. M. Alınak
gayret ve ilgileriyle, Bursa’dan Kars’a
mobilya getirmiş olan bir kamyon geldi. Bundan
başka ziyaretler. Zaten çoğu hükümet binasındalar.
Sağ olsun arkadaşlar bir veda yemeği günü düşünmüşler.
PTT. Yanında küçük bir çorbacı yerinde bir akşam
bir arada olduk. Başta Kaymakam G. V. Kişioğlu,
Belediye Başkanı Esad Bey ve amir, memu, esnaftan
üç beş kişi... Dört yıl önce bir yılbaşı öncesi beş lira
yüzünden çıkan kavgada hayatını kayb eden gencin
babası da gelmiş ti. Onun gelmiş olması beni çok
etkilemişti. Nedense!!

O daracık yere nasıl sığmıştık!!..
Hayret!!
Savcı Deniz Bey’in açılış konuşmasından sonra
Kaymakam Bey, B. Başkanı Hakim M. Emin Beyler
klasik övgü, veda duygusu, yeni görev yeri başarı
dilekleri vs. konuşmalarından sonra, yemek faslı
başlamış oldu.
Kafalar ısınınca türküler oyunlar bile oluyordu.
o daracık yerde. Dışarı taşmalar, sobanın üstüne çıkmalar...
yumuşak bir hava vardıa. Bu da şansıma yorumlanıyordu.
Çok güzel, neşeli, içtenlikli bir ortam oluşmuştu...
Kaymakamın özellikle ısrarı üzerine ben de halayın
başına geçtim.türkü söyledim.
Veda konuşmamı yaptım. Adını vermek istemediğim
şahsın, biraz da mey’in, dem’in etkisiyle olacak duygusal
konuşmuş, elimde olmayarak ağlamaklı olmuşum...
Yine müthiş bir alkış tufanıyla kendime gelmiştim.

İşte böylece Digor macerası acı tatlı anılarıyla tamlanıyor,
Doğudan batıya bir uçuşla, meslek hayatı yolculuğu yeni
bir iklime kanat, kulaç, gönül açıyordu.
Dursunbey’de buluşmak üzere... hoşça kalınız!!

Nokta!!