Doğuluyum ben, Batı’yla tam ortada buluşan bir Doğulu. Girit’teyim; kalbim Afganistan’da. Ülkemde iken, ruhum Pakistan’da ve İran’da. Halep’te, Ürdün’de, Yemen’de... Doğuluyum ben, Doğulu!..
Ve bazen batıya ikamet eder yüreğim. Kimi zaman ince bir çizgide buluşur çok değil az ileride Yunanistan’dan bana dair bir şeyler sezerim. Kimi zaman ise eskilerden kalma girişken bir ruhla daha da öteye gider Bulgaristan, İtalya veya İspanya’da bulurum kendimi.
Yaşadığımız dünyadır bizi böyle kişisel bir arayışa süren.
Belki de bu yüzden Doğu’dan doğan güneştir kalpleri ısıtan; maneviyat, din, iman ve vicdan.
İşte Bu sıcaklıktır aileyi birbirine bağlayan.
İzleri Renkli çiniler, kilden çömlekler, kilimler ve işlemeler
Gül yaprağından yüreğe uzanan işlemeler
Doğuda insana işleyen güneş,
Ve güneşin işlemeleri; birbirine bağlı yürekler.
Güneş doğudan doğar, İran’dan Afganistan’dan Halep’ten aldığı insanlığı, estetiği ve selamı batıya verir ve insanlığın ışığı güneş ile buluşur.
Batı, doğuda yürekleri yakan ateşi bir daha yakmamak üzere söndürür ve bireysel saltanatını ilan eder.
Özgür ruhun serinliği artık tüm batıyı kaplamış ve bireysel konuları ön plana çıkartmıştır.
Özgürlüğün kanatları, insanlığın iç dünyası, duygular ve düşünceler.
Her biri birbirinden farklı yenilikler ve beraberinde gelen değişime açık yeni bir dünya…
Tek Bir dünya’da buluşmuş insanlığın iki farklı tonu.
Lakin öyle renkler vardır ki tek bir noktaya hâkim olsa bile yapısı gereği diğerlerini de içinde barındırır.
Doğu’nun insanları birbirine bağlayan sıcaklığı,
Ve batının bireyselliği ön plana çıkaran serinliği,
İşte ben böyle bir coğrafyanın insanıyım.
Yüreğim uzaklarda,
Ruhum ise bilmem hangi köşesinde dünyanın.
Lakin ben hala buradayım.
Ben hala-
Buradayım.
Burada mıyım?