Sevgi öylesine değerli ve öylesine büyülü bir kelimedir ki, isteseniz de zorla kimseyi sevemezsiniz. Sevmek, içten gelen samimi duyguların bir ayna misali yansımasıdır. Sevmenin yasağı mı olur? Özgürce yaşayanlar sevmeyi pek mi biliyor? Saçma sapan kuralları kendimiz koyuyoruz, adına yasak diyoruz. Yeryüzünde hiç bir güç, bana sevmeyi yasaklayamaz. Sevdimse ben sevdim, yüreğim sevdi. Ne yani, cezayı kalbim mi çekecek? Tamam, kurulsun idam sehpası, çıkartsınlar bakalım yüreğimi. Yürek ister, yürek. Kolay değil ceza vermek. Dünyayı kendi ellerimizle kirlettik, savaşlar çıkardık. Sevmeyi bilemeyenler, hem kendilerini hem de başkalarını üzüyorlar.

Hani bana sorsalardı, sevginin rengi nedir diye. Aklıma gelen ilk üç rengi söylerdim. Önce pembe derdim. Hayallerimin rengi. Hüzünlerden uzak kalmamı sağlıyor. O renk ki, sevgiliyi hep pembe pembe düşletir bana. Pembe bir çiçek vardır elinde ve gece yatmadan önce bana pembe pembe gülümser ve her defasında iyi geceler öpücüğü verir. Üzerinde pembe gecelikleri vardır.Yatak odası takımıyla gece lambası da pembedir.Beni pembe pembe uykuya daldırır, pembe pembe rüyalardan uyandırır.

Sonra mavi derdim. Bana huzur veriyor. Denizler kadar engin ve derin, gökyüzü kadar geniş ve sonsuz. Ne zaman sevdiğim aklıma gelse, gökyüzüne bakarım. Özür dilerim, ‘’ ne zaman’’ı fazla oldu, her an aklımda demeliydim. Gökyüzü berrak mı, hava güneşli mi, kapalı mı, bulutlu mu? Kar mı var, tipi mi? Sevilenin ruh halini anlatan bir havadır bu. Her gün gökyüzüne bakar ve kendisiyle konuşurum. Yağmur mu çiseliyor, ‘’Ağlama ‘’ derim, ‘’ağlama, beni de ağlatacaksın.’’

Güneş yağmuru mu yağdı, ‘’sevinçten ağlıyor olmalı.’’ Güneş yeryüzüne mi doğdu, hemen selamlaşırım ve derim ki : ‘’ Günaydın tatlım. Bu gün de çok güzelsin.’’ Güneş azıcık yakıp, terletti mi, derim ki; ‘’ Yine yaktın beni sevdiğim. Ne olacak halim?’’

Son rengim yeşildir. Doğanın rengi. Yaşama sevinci veriyor. Sevdiğimle doğayı birlikte adımlarız. Her an yanımdadır. Ben onu kendimden hiç ayırmadım ki. Hatta sohbet ederim kendisiyle. ‘’ Canımın içi, bu gün de çok güzelsin. Hep böyle tatlı tatlı tebessüm et. Tatlı gülüşlüm, yaşam kaynağım benim. Benden hiç ayrılma olur mu? ’’

Ayağım takılıp sendelediğimde, suçu gözlerine atarım. ‘’Gözlerine bakmasaydım, düşmezdim. Düşmelere razıyım, yeter ki gözünden düşmeyeyim aşkım. ‘’

Yeşil bir ağaç dalında şen şakrak öten bir kuşa mı rastladım, hemen derim ki :
‘’ Güzel kuşum, tatlı kuşum, haber mi getirdin bana sevdiğimden?
Sen de selam söyle olur mu meleğime. ‘’


Vecdi Murat SOYDAN
(Yaşanmamış Aşkların Şairi)
24/03/2018, Isparta