Istırap şiirlerini okuyorum...daha bir acı oluyor yaşamak. Senin yokluğunu duyuyorum, yüreğimde; şarkılar,
acılığını,şiirler anlamını yitiriyor usumda.
Güneşli bir Ekim sabahında, yine güzel İstanbul, yine deniz esrarlı...ama bu güzellikler nedense hep,acı veriyor
yüreğime.
Her akşam gün batımı; uzaktan denizin o güzel renklerini, ufukta yanışını seyrederken güneşin...içimde
bir şarkı dolanıp durur.
(Akşam oldu hüzünlendim ben yine.)

Sonra martıların, uzakta süzüldüğünü,yuvalarına çekildiğini seyrederim...batan günün ardından.
Dünya,günün son kızıllığında, bir günü daha ardında bırakıyordu.
Gece başlar,bitmek bilmeyen karanlık geceler,uykusuz geceler,kabuslar içinde, sona eren geceler.

Ve ,yorgun bir gecenin sonunda sabah olur. Sıkıcı ,azap verici günler.Ama her şeye rağmen,
biraz huzur vardır içimde...Şükrederim Allah a , daha kötüsü olmasın diye.



/16/ Ekim 1977 /İSTANBUL./