Mesleğe ilk adım
kur’a çekim merasimi

Yıl 1977 mevsim sonbahar. Kasım ayının 18 zi.
Sabırsızlık ve heyecanla beklediğim günün güzel bir gün sabahı.
sonbaharı güzeldir güzel Ankara’mızın. Yenişehir bulvar boyu
yürüyorum, yürüyor değil uçuyorum. Ağaç dallarında ötüşen serçeler
dönüş yolcusu sığırcıklar ’ musiki şöleniyle karşılıyor,olmalılar
dökülen yapraklar yoluma serilmiş sarıca halı’ diyorum kendi kendime.
Hakim olacağım ya, onu kutluyor olmalılar.o keyifle, kur’anın çekileceği
Hakimler Yüksek Kurulu ( o zaman öyleydi) önünde toplanıp çoğaldık
86 genç ada’yız.
Saat on (10) civarı büyük salona alındık. Ad. Bakanlığı ve Kurul
yetkilileri yerlerini almışlar. Bakanlık yetkililerinden biri usulden olan
açılışıyla hayırlı olması dileğinde bulundu. Alkışlandı.
Çekim başladı. İsmi okunan kurulu kürsüye gidiyor torbadan kader kağıdını
alıyor. Uzak ve mahrum denen yerleri çekmiş olanlar alkışlanıyor.
Derken adım okundu.Oturmakta olduğum sıradan kalkıp tıpış tıpış
kürsüye vardım. Torbaya elimi daldırdım kağıtları karıştırıp içlerinden
birini aldım Bakanlık görevlisine uzattım. Görevli kağıdın katlarını
açtı açtı okudu bıyık atında gülümsedi, bana baktı,salonda çıt yok
herkes nefesini kesmişti ki görevli ’ DİGOR’ der demez bir alkış koptu ki
sormayın.
Bu ismi ilk kez duyuyordum.alkışlar devam ediyordu. görevliye
" nerenin!" dedim. Hay demez olaydım
" vallahi ben de bilmiyorum !" demesin mi !!
Bu kez alkış değil alkış tufanı koptu, salon değil
tüm bina sallandı sanki. alkışlar berdevam!
"Bileğe bakın bileğe bravo vallahi bravo Kars’a oğlum
Mustafa kusura kalma da Kars’a Kars’a slogan ve alkışlar
arasında İzmir marşıyla uğurlanır gibi yürüdüm.yerime.
Sıra arkadaşım Kars’lı Mehmet’e sordum
"İ Digor ilçemdir ama iyidir diyemem yine de
hayırlı olsun derim’ dedi..

Artık merasimin sonunu beklemeden eşimin iş yerine koştum
olup biteni anlatmamla o da ’ ne ne nereninmiş!’ dedi
biraz yüzü buruştu ise de
".Neyse!. hayırlı olsun!" deyip zoraki olsa da gülümsedi!
Gerek orada, iş yerinde gerekse evde gelen giden
amca akrabalara , ballandırarak anlatıyordum;
" Rekor kırdım rekor alkış rekoru1" diyor
hem gülüyor, güldürüyor, hem de
üzüntümüzü belli etmemeye çalışıyor, durumu idare ediyordum.

Böylece mesleğe ilk adımı atmış kapının anahtarını almış oluyordum.
Evet Kuranın en mahrum yerlerinden birini çekmiştim ama
Ailece mutlu ve hiyacanlıydık!
O mübarek alkış alkış hala kulaklarımda çınlar.
-Devam edecek yarın kur’a sonrası günler
davetler ziyaretler.-