AKŞAM SERİNLİĞİNDE DERİK

Bir tomurcuğun yeşermeye başladığı özlem,sevgi kokulu memleketin o büyülü sessizliğine çoğu kes kapılmışızdır.Gecenin sessizliğine kapılan, en vahşi, en sinsi duy
guların kıyısında kalan ömürlerle dolup taşmıştır hayat.Bu yüzden, gecenin sessizliğinden
doğan ürperişler ayrı anlamlar uyandırır insanda.Bazen gece yarısı balkona çıkıp,gecenin
sessizliğinden doğan ürperişlerin bende uyandırdığı anlamı hissetmek istemişimdir.
Yine bir gece yarısıydı ve ben balkona çıkıp, Derik’in yüreğime sinen sessiz tebessü
müyle yalnız kaldım.Neler gelip geçmişti gecenin bu sessizliğinde kaybolan ürperişlerle.
Özlemi,sevgiyi,zulmü,haksızlığı,ihaneti ve birçok şeyi hapsedebilmişti içinde.Acının toylu
ğuyla dev aynada küçülen simaları, yüreğinin nemli bir köşesine hapsetmişti Derik.Hissedil
meye değer yaralar taşıdı içinde.Ne olursa olsun, acı da olsa, yıkmayan yaraları nakış nakış işlemişti yüreğinin nemli bir köşesine.Derik’in hüzün kokan dinginliğinde, çoğu kes yürekler
hep bir arada çarptı.Bir de gecenin o sinsi ayazından sonra doğan sabahın eşsiz iniltisine kapılınca,her şeyi unutmak istiyor insan.
Bir Derik sabahının o serin ve güzel uykusundan kardeşim beni uyandırdı.
‘’Kalk biraz yürüyüş yapalım, bu sabah serinliğinde.’’’’Yok ben uyuyacağım, sen yürüyüşe çık.’’ Dedim kızgın bir şekilde.Kardeşim beni zorla kaldırdı yatağımdan.Ayakkabılarımız
giyip dışarıya çıktık.İnanılmaz güzel ve serin bir yaz sabahıydı.Kardeşim:’’Seni uykundan
ettim; ama inan bu sabahın serinliğinde bir yürüyüş yapmaya gerçekten de değer.’’ Dedi.Evet,
gerçekten de değer.’’ Dedim.Dağa doğru ilerleyip, yakın bir bağın yanındaki ağaçların altına
oturup soluklandık biraz.Derin bir nefes alıp,Derik’te yaşadığım çoğu güzellikleri,acıları,öfke
leri,,hırsları canlandırdım gözlerimde.Kimi zaman acıdan,öfkeden,hırstan çelimsiz kalan yüz
ifadesinin sancılı bakışlarında bulmuştum kendimi.Derik unutulamazdı, hemen bir köşeye atıp
üstünden geçilemezdi ,benim için.Çünkü hayat kavgasında yeşermeye yüz tutan çoğu ifadeyi
barındırıyordu içinde.Gün ışığının çıkmasıyla birlikte, ayağı kalktık ve eve doğru yürüyüşü
müze devam ettik.Kardeşime içten bir teşekkür borçluydum.O bana, Derik’in yaşanılmaya
değer sabahından güzel bir gün geçirmemi sağlamıştı.Gecenin sessizliğinden doğan,Derik’in
eşsiz bir sabahında bulmuştum kendimi.Yaşamak lazım.Acıları,özlemleri,öfkeleri,hırsları,
ve ihaneti içinde hapseden Derik’in bir köşesinden kopup gelen her ifade benim için çok önemliydi.

Yazan:Sultan MERCAN