Dün gece yağmur yağdı buralara...
Ve ben ellerimi açıp gökyüzüne o yağmurla isteyerek sırılsıklam oluncaya dek ıslandım...

Kim bilir hangi sularla doldurmuştu bulutlar gözyaşlarını ?
Gerçek gözyaşları mıydı acaba kirpiklerimi ıslatan ?
Yeni ayrılmış bir sevgilinin, yahut dizlerini kanartan bir çocuğun, ya da kalabalık bir cenaze evinde, sahtekarca ve bolca akan, istem dışı bir devri daim ile kirpiklerimle buluşan su damlacıkları mıydı?
Yoksa;
Bir dağın zirvesinde baharla eriyen kar tanesi mi ?
Yem yeşil ormanlardaki en kuytu derelerden akıp, özgür bır ırmağın çağlayanından düşen kirpiklerime ?

Dün gece yağmur yağdı buralara...
Ve ben ellerimi açıp gökyüzüne o yağmurla isteyerek sırılsıklam oluncaya dek ıslandım...

Islanmak güzelmiş !...

Unutmuştum !...

Çoğu şeyi unutmuşluğumuz gibi !...

İyi ya da kötü;
Farkında olmadan ne kadar çok şeyi ardımızda bırakıyoruz.Benliğimizin o geniş
kütüphanesindeki tozlu raflarında istifleyerek.
Hep gelecekten bahis ederken geçmişimizi unutuyoruz bazen. Kaç kez mutlu olmuştur insan ki geçmiş ömründe?
Sen hatırlayabiliyor musun?
Say desem hepsini sayabilir misin?
Ya mutsuzluklarını ?.
Hatırlama boş ver !...

Dün gece yağmur yağdı buralara...
Ve ben ellerimi açıp gökyüzüne o yağmurla isteyerek sırılsıklam oluncaya kadar ıslandım...

Kirpiklerimi ıslatırken bulutların göz yaşları,geleceği bir kenara bırakıp,o anı ve geçmişlerimi yaşadım...
Biliyormusun?
Bende bir zamanlar mutluymuşum !...

Dün gece
yağmur yağdı
buralara...
Ve ben
ellerimi açıp
gökyüzüne
o yağmurla isteyerek
sırılsıklam oluncaya dek ıslandım...

Sen geldin aklıma...

U/mutlandım...




Kağıtsız Şair