“en çok ben/en çok ben” diyebilmek adına
kendime öncelik tanıdım işte…


“kırk”a doğru”


I-

bu süre zarfında ne çok sustuğumu gördüm
ve bunun nelere mal olduğunu gördüm...

zamanla beraber hayatın ve benim olmasını istediğim şeylerin
hayatla beraber gözlerimin önünden nasıl geçip-gittiğini gördüm...

uzun zamandır yaptığım bir şey var artık
tam olarak konuşmuyorum belki ama
en azından benim dediklerime,
içime yerleştirdiklerime susmamayı öğrettim kendime...

susmak yok, kıvırmak yok, neyse o düşüncelerim...

ama iyi ama kötü paylaşıyorum yalınlıkla
bazen çok canımı acıtsa da gerçek bir saflıkla…

bende kalmak isteyen ya hiç çıkacak gücü bulamıyor içimden
ya da imkansız böyle bir gerçeklik deyip uzaklaşıyor kendiliğinden…

bense izliyorum…
evet, bu en çok sevdiğim… bilen bilir…


böyle daha çok seviyorum kendimi sanırım
kendim olabildiğim zaman...
kim ne düşünür, ne der aldırmadan
kendimi ve içimdekileri en çok yaşayabildiğimce...



II-

abartıyorum bazen di mi..? farkındayım...
olsun,
hayatı abartarak yaşayabildiğim birkaç kişiden birisin sen...

bir anlamda bu,
beni yaşarken özgür bırakan birkaç kişiden biri
benimle bir olup,
hayatı elimde tutmama katılıyorsun hiç bıkmadan…

bu sefer harekete geçiren hep benim ama
sen sanki kelepçelenmiş gibi, dünden daha beter bir ketumlukta…

yine de katılıyorsun hiç yorulmadan
her adımımda, sesin çıkmasa da, kocaman kocaman sarılıyorsun bana...

senin varlığınla oluşan karışımın adı
“koşulsuz güven”

demiştim sana
“ hep iyi geliyorsun bana”…



III-

iyiden iyiye düştüm bu aralar gözlerinin içine
çıkmak istemiyorum...çıkarma beni...

bütün nazlarım sana, daralmalarım sana
sarıp sarmala beni sıkıca...

bir ses versen açılıverecek içimin yediveren gülleri
şımarıverecekler ellerinde...
korkma..!
coştuğunca koşar ayaklarım mantığımın yanına…

dokunma mesafemde kalmalıydın işte
ondan oluyor bunlar hep
biliyorum...

dokunamayınca sana deliriyorum
d/okununca neler olur
hiç düşünmek bile istemiyorum...

hadi kork şimdi… 



Ocak/Balık Güncesi_/dnzc_


"deniz ateş alır mı ki Ocakta..?
işte ateş aldı zamansız ve döküldü kelimelere/düşüncelere..."