Bir gün seversin umutsuzca,
Sevdiklerin, umutlarını alır götürür.Yaşamak; paslı bir hançerin verdiği acıya döner.
Dertler birikir içine, dertler ki kurtulamazsın.
Akşamları özlersin, güneşin batışında; Akşamlar ki; şarkıların verdiği acı kadar insafsız.
Sokaklar nemli , sokaklar; yağmurun ıslaklığı ile ışıl ışıl.Sokak lambalarının ışıkları, neden sisli, neden
soluk ışıklı? Neden hüzünlü her şey.
Ya benim yağmurlarım, ölesiye dökülen yağmurlarım, neden dinmiyor.
Yıllar ca ızdırap çektim: neden ıstıraplarım dinmiyor.
İçimde bir hıçkırık var,sonsuza dek susmayacak, hıçkırıklarım...
Hiç dinmeyecek gözyaşlarım var.Ve, değişmeyecek bir mevsimim var.
Varsın sarı yapraklar dökülsün, dallardan, çam ağaçları da süsler umutlarımı. Varsın yapraklardan sızan
yağmur suları aksın yanaklarıma.
Ben kendi mevsimimde de mutluyum...
Hüzün mevsimi de olsa Sonbahar.